ارزيابي پيامدهاي بهداشتي آلودگي هواي شهر كاشان در سال 1390

زمينه و هدف: وجود آلاينده هايي نظير مونواكسيدكربن (CO)، دي اكسيدگوگرد (2SO)، دي اكسيد نيتروژن (2NO)، ازن (3O) و ذرات معلق در هوا آسيب هاي فراواني بر سلامت جوامع بشري وارد مي كنند. تعيين غلظت واقعي آلاينده ها و توصيف وضعيت كمّي و كيفي هوا در مقايسه با شرايط استاندارد و اطلاع رساني به موقع به مردم به منظور تدوين برنامه هاي كنترل آن ضروري مي باشد. شهر كاشان به دليل همجواري با كوير تحت تأثير وزش بادهاي حاوي ذرات معلق قرار دارد. هم چنين افزايش جمعيت و استقرار كارخانه ها و صنايع گوناگون در اين شهرستان از جمله منابع مصنوعي آلودگي هوا مي باشند كه سنجش و پايش و مقايسه آلودگي هواي كاشان را با شرايط استاندارد الزامي مي سازد. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي -مقطعي، غلظت پنج آلاينده CO، 2SO، 2NO، 3O و ذرات معلق كمتر از 10 ميكرون (10PM) براساس معيارهاي سازمان بهداشت جهاني در سال 1390 در ايستگاه پانزده خرداد كاشان سنجيده شد. مقادير ميانگين و حداكثر ساليانه، ميانگين و حداكثر مقدار فصول تابستان و زمستان و صدك 98 ساليانه مربوط به هر آلاينده تعيين گرديد و به نرم افزار AirQ انتقال داده شد. بر اين اساس، تعداد مرگ و نوع بيماري منتسب به هر آلاينده محاسبه گشت. يافته ها: نتايج مدل گوياي اين واقعيت است كه تعداد تجمعي موارد مرگ منتسب به آلاينده هاي 10PM، 2NO، 2SO و 3O به ترتيب برابر با 100، 22، 82 و 54 مورد در شهر كاشان مي باشد. نتيجه گيري: به طور كلي، ذرات معلق بيشترين تأثير را در بروز مرگ و بيماري ناشي از آلودگي هوا دارند. با توجه به نتايج به دست آمده، مديريت منابع آلاينده ذرات معلق و دي اكسيد گوگرد سهم بسزايي در كاهش اثرات سوء بهداشتي آلودگي هواي كاشان دارد.