ايمونوتراپي غيرفعال با آنتي بادي ضد فلاژلين نوتركيب تيپ B سودوموناس آئروژينوزا در مدل موش سوخته

زمينه و هدف: سويه هاي پاتوژن سودوموناس آئروژينوزا داراي يك فلاژل قطبي مي باشند كه براي تحرك، چسبندگي، تهاجم و ترشح فاكتورهاي بيماري زايي مورد نياز است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر پيش گيري و درمان با آنتي بادي ضد فلاژلين نوتركيب تيپ B در مدل موش سوخته بود. مواد و روش ها: 126 موش به 18 گروه تزريقي با رژيم هاي مختلف آنتي بادي ضد فلاژلين نوتركيب تيپ B تقسيم شدند. عفونت با تزريق زير پوستي سويه هاي PAO1 و PAK سودوموناس آئروژينوزا در ناحيه سوخته ايجاد شد. مرگ و مير گروه ها به مدت يك هفته تحت نظر گرفته شد. هم چنين فعاليت عملكردي آنتي بادي ضد فلاژلين نوتركيب تيپ B با انجام تست مهار حركت و سنجش اپسونوفاگوسيتوز مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ايمونوتراپي با آنتي سرم خرگوشي سبب افزايش قابل ملاحظه (85.71 درصد) بقاي موش هاي در چالش با سويه هومولوگ PAO1 در مقايسه با كنترل بافر فسفات سالين شد. ميزان مرگ و مير موش هاي آلوده به سويه هترولوگ PAK، 28.57 درصد بود. اين آنتي بادي مرگ ناشي از فاگوسيتوز سويه همولوگ را افزايش داد، اما صرفاً تاثير كمي بر سويه هترولوگ داشت. نتيجه گيري: ايمونوتراپي غير فعال سبب حفاظت موش هاي سوخته در چالش با سويه هومولوگ گرديد، اما كارايي كمتري در برابر سويه هترولوگ داشت.