اثر 6 هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن‌هاي TGF-β1 و ميوستاتين در تاندون عضلات EDL و سولئوس موش‌هاي نر ويستار

زمينه و هدف: تاندون امتداد ماتريكس خارج سلولي عضله است كه به صورت مكانيكي و ساختاري با بار مكانيكي سازگاري مي‌يابد. سازوكارهاي سلولي و مولكولي مربوط به اين سازگاري به طور كامل شناخته نشده است؛ ازاين‌رو هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر ۶ هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن‌هاي TGF beta;۱ و ميوستاتين در تاندون عضلات تند و كند انقباض بود. مواد و روش ها: بدين منظور تعداد ۱۲ سر رت نر بالغ نژاد ويستار ۸ هفته‌اي به روش تصادفي ساده به ۲ گروه ورزش (تعداد = ۶ سر) و شاهد (تعداد = ۶ سر) تقسيم شدند. گروه ورزش به مدت ۶ هفته و ۵ بار در هفته، تمرين مقاومتي (حمل وزنه با ۴۰ الي ۱۶۰ درصد وزن بدن روي نردبان) را اجرا كردند. ۴۸ ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، تمامي رت‌ها كشته شدند و تاندون عضلات سولئوس و بازكننده بلند انگشتان (EDL) استخراج شد. بيان mRNA ژن‌هاي TGF TGF-β1 و ميوستاتين با استفاده از روش RealTimePCR سنجيده شد و براي تجزيه‌وتحليل آماري از آزمون t مستقل استفاده شد. ملاحظات اخلاقي: كليه مراحل مطالعه با توجه به دستورالعمل اخلاقي و مجوز معاونت پژوهشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي با شماره IR.IAU.PS.REC.۱۳۹۸.۲۹۶ انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بيان ژن TGF TGF-β1 در تاندون عضلات EDL (P≤0.001) و سولئوس (P≤0.001) به طور معني‌داري افزايش يافت، درحالي‌كه بيان ژن ميوستاتين در تاندون عضلات EDL P≤0.001 و سولئوس (P≤0.05) به طور معني‌داري كاهش يافت. نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرين مقاومتي باعث تنظيم مثبت سطوح پايه ژن TGF beta;۱ و تنظيم منفي سطوح پايه ژن ميوستاتين در تاندون عضلات تند و كند انقباض مي‌شود و اين اثرات در تاندون عضله تند انقباض به طور قابل‌توجهي بيشتر است.