بررسي تأثير آموزش به روش بازخورد محور برشاخص هاي بهداشت دهان، خودكارآمدي و رفتارهاي خود مراقبتي بهداشت دهان و دندان در دانش آموزان دختر دبيرستاني حاشيه شهر زاهدان در سال 1398

مقدمه:آموزش بهداشت دهان ودندان در خدمات اوليه بهداشتي و غربالگري كمك كننده مي باشد. لذا انتخاب شيوه آموزشي موثر جهت انتقال دانش و مهارت هاي بهداشتي حائز اهميت مي باشد. با توجه  به توان بالقوه آموزش بازخورد محور در تغيير رفتار، مطالعه حاضر با هدف تأثير اين شيوه آموزشي بر شاخص هاي بهداشت دهان، خودكارآمدي و رفتارهاي خود مراقبتي انجام شد. موادوروش ها: اين مطالعهنيمهتجربيبرروي دانش آموزهاي دختر دبيرستانيدر سال 1398 انجام شد. 70 دانش آموز بهروش تصادفي انتخاب  و سپس  به طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. در گروه مداخله، برنامه آموزشي در 4 جلسه آموزش فردي بر مبناي بازخورد محور ارائه شد. داده ها در دو مرحله با استفاده از فرم اطلاعات فردي،پرسشنامه رفتارهاي خودمراقبتي، پرسشنامه خودكارامدي بهداشت دهان و دندان،شاخص PBIجهت بررسي ميزان التهاب لثه و شاخص Quigely Hein  براي بررسي پلاك دنداني جمع آوري شد و با استفاده از آمار توصيفيو آزمون هاي تحليلي تي مستقل و تي زوجي با استفاده از نرم افزار SPSS با ويرايش 22 انجام شد. يافته ها: دوگروهكنترلومداخلهازنظر متغيرهاي فردي تفاوت معني داري نداشتند.مقايسه ميانگين نمرات پلاك دنداني و خونريزي لثه، تفاوت معني داري را بين دوگروه نشان داد (0.001 P). آزمون تي زوجي نشان داد كه گروه مداخله با بهبود وضعيت شاخص ها و گروه كنترل با افزايش معني دار نمره خونريزي لثه (0.002=P) و پلاك دنداني (0.001 P) همراه بوده است.ميانگيننمرات كل رفتارهاي خود مراقبتي (0.001 P) و خودكارآمدي (0.001=P) در پايان مداخله در گروه مداخله افزايش معني داري داشت. نتيجه گيري:آموزش بازخورد محور در بهبود شاخص هاي بهداشت دهان، خودمراقبتي و خودكارآمدي دانش آموزان موثر بود. پيشنهاد مي شود از اين  مدل به عنوان رويكردي جامعه نگر، جهت بهبود رفتارهاي خود مراقبتي و شاخص هاي بهداشت دهان استفاده شود.