مقايسه ميزان غلظت سيتوكين هاي التهابي TNF-α و Interleukin-1β در بزاق افراد مبتلا به ژنژيويت، پريودنتيت مزمن و افراد سالم

مقدمه: پريودنتيت يك بيماري التهابي بافت هاي حمايت كننده دندان است كه بوسيله ميكروارگانيسم ها ايجاد مي شود. امروزه نقش مدياتورهاي التهابي در ايمني ذاتي و اكتسابي در پريودنتيت نشان داده شده استو بعضي از آنها نقش هاي مهمي در پاتوژنز پريودنتيت بازي مي كنند. هدف از اين مطالعه، تعيين و مقايسه غلظت سيتوكين هاي التهابي TNF-αو IL-1ß در بزاق افراد مبتلا به ژنژيويت،پريودنتيت مزمن و افراد سالم بود. مواد و روش ها:در اين مطالعه توصيفي تحليلي، نمونه بزاق غيرتحريكي 45 فرد شامل 15 فرد مبتلا به پريودنتيت، 15 فرد مبتلا به ژنژيويت و 15 فرد سالم جمع آوري شد. سپس ميزان TNF-αو IL1-ß توسط دستگاه ELISA Reader مشخص شد. داده ها با آزمون هاي هاي آماري ANOVA و Tukey و ضريب همبستگي Pearson تجزيه و تحليل شدند. يافته ها:ميانگين غلظت IL1-ß و TNF-α بين سه گروه اختلاف معنادار داشت (P 0.001). به اين صورت كه ميانگين غلظت TNF-α در افراد سالم به طور معناداري كمتر از گروه مبتلا به ژنژيويت و در گروه مبتلا به ژنژيويت كمتر از گروه مبتلا به پريودنتيت مزمن بود (P 0.001). ميانگين غلظت اينترلوكين1 بتا در افراد سالم به طور معناداري كمتر از گروه مبتلا به پريودنتيت مزمن (P 0.001) و در گروه مبتلا به پريودنتيت مزمن كمتر از گروه مبتلا به ژنژيويت بود (0.001=P). بين غلظت IL1-ß و TNF-α در افراد مبتلا به ژنژيويت (0.03=P و 0.354=r) و نيز در كل افراد مورد مطالعه (P 0.001 و 0.561=r) ارتباط مستقيم و معنادار وجود داشت. نتيجه گيري: سطح IL1-ß و TNF-α در بزاق، در شرايط بيماري پريودنتال، نسبت به شرايط سالم افزايش مي يابد.