اثر سميت برخي مواد ضدانجماد نفوذپذير و نفوذناپذير بر جنين ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio)

آگاهي از اثر سميت مواد ضدانجماد يكي از ضروري ترين پيش نيازها در طراحي دستورالعمل انجماد جنين ماهيان است. در اين مطالعه به منظور بررسي اثر سميت مواد ضدانجماد، جنين ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) در مراحل جنيني روخزيدگي ناقص و ضربان قلب انتخاب و براي مدت 5 دقيقه در معرض آنزيم پروناز (2 ميلي گرم در ميلي ليتر) قرار گرفتند. جنين هاي نفوذپذير شده در سه ماده ضدانجماد نفوذپذير شامل: دي متيل سولفوكسايد، متانول و پروپيلن گليكول در غلظت هاي 1 تا 4 مولار و در يك ماده ضدانجماد نفوذناپذير، ساكارز (در غلظت هاي 10، 15 و 20 درصد) به مدت 5 و 15 دقيقه غوطه ور شدند. پس از آن جنين ها شسته شده و تا زمان تفريخ انكوباسيون شدند. بررسي سميت مواد ضدانجماد از طريق محاسبه درصد تفريخ لارو صورت گرفت. نتايج نشان داد در هر دو مرحله تكاملي، درصد تفريخ با افزايش غلظت و مدت زمان در معرض گذاري به طور معني داري كاهش يافت؛ همچنين متانول ماده ضدانجماد نفوذپذير با كمترين سميت بود و پس از آن پروپيلن گليكول و دي متيل سولفوكسايد قرار داشتند. افزايش زمان در معرض گذاري با ساكارز به ويژه در مرحله ضربان قلب به طور معني داري منجر به كاهش درصد تفريخ شد. با پيشرفت روند تكاملي (از مرحله روخزيدگي ناقص به ضربان قلب)، حساسيت جنين ماهي كپور معمولي نسبت به مواد ضدانجماد كاهش يافت.