اثرات سيكلوفسفاميد بر تكثير و بقاي سلول‌هاي رده سرطاني بدخيم HN5 و مقايسه آن با سلول‌هاي فيبروبلاست جنيني موشي

زمينه و هدف: سرطان از مهمترين عوامل مرگ ومير در دنيا مي باشد و بنابراين هرگونه مطالعه در زمينه بيولوژي سرطان از اهميت خاصي برخوردار است. سرطان هاي سروگردن 5-2% سرطان هاي بدن را در بر مي گيرند كه در برخي كشورها حتي بالاتر است. القاي آپوپتوز يكي از مناسب ترين درمان هاي سرطان است. سيكلوفسفاميد، ماده آلكيله كننده اي است كه باعث توقف تكثير DNA و در نتيجه توقف تكثير و بقاي سلولي مي گردد. بنابراين سيكلوفسفاميد براي درمان سرطان ها استفاده مي شود. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه اثر ضد تكثيري سيكلوفسفاميد بر بقاي سلول هاي HN5 و فيبروبلاست ها بود. روش بررسي: اين مطالعه تجربي در آزمايشگاه سلولي تكويني دانشكده علوم دانشگاه شهيد چمران اهواز در بهار 1395 انجام گرفت و سلول هاي HN5 و فيبروبلاست هاي جنيني در محيط Dulbecco s modified Eagle s medium (DMEM) حاوي 10% سرم و پنيسيلين/استرپتومايسين در 37 درجه كشت و رقت هاي مختلف سيكلوفسفاميد بر بقاي سلول ها با روش MTT بررسي شد. رنگ DAPI براي تعيين هسته هاي پيكنوتيك در سلول هاي آپوپتوزي انجام گرفت. فيبروبلاست ها بر اساس روش هاي استاندارد از جنين هاي 13 روزه موش هاي نژاد NMRI استخراج شدند. در اين مطالعه سلول هاي HN5 و فيبروبلاست ها به مدت 72 ساعت در معرض سيكلوفسفاميد قرار گرفتند. يافته ها: غلظت هاي مختلف سيكلوفسفاميد بر مرگ سلول هاي HN5 و فيبروبلاستي اثرگذارند. ﻏﻠﻈت μg/ml 1 بيشترين درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ حيات سلولي را در روز سوم با ميانگين 50% و با 001/0 P در بر داشت. به طور جالبي سيكلوفسفاميد در غلظت هاي پايين تر اثرات توكسيك بيشتري در مقايسه با غلظت هاي بالاتر داشت. نتيجه گيري: به طور كلي سيكوفسفاميد اثرات سيتوتوكسيك پاييني بر سلول ها داشته اما به طور معناداري اثرات سيتوتوكسيك آن بر سلول هاي HN5 بيشتر از فيبروبلاست ها بود. اين نتايج نشان مي دهد كه سيكلوفسفاميد مي تواند به عنوان عامل ضد سرطان استفاده شود.