اثر سطوح مختلف ال–كارنيتين جيره غذايي بر روند رشد و تنش اكسيداتيو (Oxidative stress) فيل‌ماهي جوان پرورشي (Huso huso) و مقايسه آن با جيره وارداتي (بيومار)

اين تحقيق به منظور بررسي اثر سطوح مختلف ال كارنيتين جيره غذايي (50، 150، 350، 650، 950، 1250 ميلي گرم در هر كيلوگرم غذا) بر عملكرد رشد، تركيب لاشه و وضعيت آنتي اكسيدانت (Oxidative stress) در فيل ماهي (Huso huso) جوان پرورشي (6/15 ±1247 گرم، ميانگين، mean ± SD) طراحي و انجام شد. نتايج با جيره شاهد (خوراك بيومار فرانسه) مقايسه شدند. ماهيان در 21 وان فايبرگلاس (10 عدد ماهي در هر وان) با يكي از 7 جيره غذايي به مدت 17 هفته تا حد سيري تغذيه شدند. در پايان دوره پرورش، متوسط وزن كسب شده كارايي غذا، ميزان كارايي پروتئين و ضريب چاقي ماهيان تغذيه شده با تيمار محتوي 350 ميلي گرم ال كارنيتين در كيلوگرم جيره غذايي به ميزان قابل توجهي بالاتر از ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي 50، 150،950 و 1250 ميلي گرم ال كارنيتين بود (P 0/05). همچنين متوسط افزايش وزن، كارايي غذا، ميزان كارايي پروتئين و ضريب چاقي در فيل ماهيان تغذيه شده با تيمار 650 ميلي گرم و جيره شاهد، به طور معني lrm;داري بالاتر از ماهيان تغذيه شده با جيره هاي 50، 950 و 1250 ميلي گرم ال كارنيتين، بودند. مقادير پروتئين بافت ماهيچه و لاشه ماهيان تغذيه شده با جيره شاهد، تيمارهاي 350 و 650 ميلي گرم در كيلوگرم جيره بطور معني داري نسبت به ماهيان تغذيه شده با تيمارهاي 50، 950 و 1250 ميلي گرم ال كارنيتين، بالاتر بود. فعاليت هاي سوپراكسيد دسيموتاز (SOD)، گلوتاتيون (GSH) و پراكسيداز گلوتاتيون (GPX) در ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي 350 و 650 ميلي گرم در كيلوگرم الكارنيتين، به طور معني داري نسبت به ساير تيمارها حتي نسبت به جيره شاهد بالاتر بود، در صورتيكه كمترين مقادير متوسطTBARS ((Thiobarbiturice acid reactive substances در ماهيان تغذيه شده با جيره 350 ميلي گرم ملاحظه گرديد كه به استثناء تيمار 650 ميلي گرم با ساير تيمارها داراي اختلاف معني دار آماري بود. با توجه به نتايج حاصله مي توان اذعان نمود سطح الكارنيتين در جيره به ميزان 350 ميلي گرم در كيلوگرم مي تواند باعث بهبود عملكرد رشد، مصرف غذا، صرفه جويي در مصرف پروتئين به واسطه منابع چربي، كيفيت بافت ماهيچه و لاشه، سيستم دفاعي و آنتي اكسيدانت در فيل ماهي جوان پرورشي شود.