جانمايي مكان‌هاي مناسب براي استقرار قفس‌هاي پرورش ماهيان در آب‌هاي ايراني درياي خزر

جانمايي مكان هاي مناسب براي استقرار قفس هاي پرورش ماهيان نقش بسيار مهمي در توسعه آبزي پروري و موفقيت در سرمايه گذاري دارد. در ايران به دليل محدوديت منابع آب شيرين، تمايل و توجه به استفاده از آب دريا براي توسعه آبزي پروري معطوف شده است. در اين تحقيق از برخي پارامترهاي زيستي و غيرزيستي موثر در پرورش ماهيان در قفس كه طي مطالعات هيدرولوژي و هيدروبيولوژي طي سال هاي 89-1387 گردآوري شده اند، استفاده شد. محدوده مطالعه آب هاي ايراني درياي خزر از نوار ساحلي تا عمق 100 متر بود و با نرم افزارهاي GIS مدل سازي و تحليل زمين آماري انجام شد. نزديك بودن مكان پرورش به نوار ساحلي، دارا بودن حداقل عمق محل استقرار 20 متر، عدم تداخل با ساير فعاليت هاي دريايي، خارج بودن از حريم 5 كيلومتري از دهانه رودخانه ها و دارا بودن بيشترين همپوشاني دامنه مطلوب پارامترهاي محيطي از معيارهاي جانمايي بود. براين اساس منطقه مركزي در حد فاصل شهرستان هاي خشت سر تا كياشهر با طول تقريبي 245 كيلومتر در اولويت اول و مناطق غربي و شرقي بترتيب در اولويت هاي دوم و سوم توسعه آبزي پروري قرار گرفتند. در منطقه مركزي، مقدار تطابق معيارها براي استقرار قفس هاي شناور در دامنه 97.5-80.0 درصد بود و از شرق به غرب بر مقدار مطلوبيت شرايط محيطي افزوده شد. از 15 نقطه اي كه داراي بهترين و مناسب ترين شرايط و مطلوبيت براي استقرار قفس هاي شناور بودند، 14 نقطه در مناطق حدفاصل چابكسر تا غرب رودخانه سپيدرود و يك نقطه در منطقه تنكابن قرار گرفت.