بررسي انعطاف‌پذيري ريختي شكل بدن ماهي كاراس (Carassius gibelio) به زيستگاه‌هاي آبي جاري و ساكن با استفاده از روش ريخت‌سنجي هندسي

اين تحقيق با هدف بررسي انعطاف‌پذيري ريختي شكل بدن جمعيت‌‌هاي ماهي كاراس(Carassius gibelio) در سيستم‌‌هاي آب ساكن و جاري با استفاده از روش ريخت‌‌سنجي هندسي به اجرا درآمد. براي اين ‌منظور تعداد 119 قطعه ماهي از رودخانه سفيدرود (30 عدد)، درياچه آلاگل (37 عدد)، درياچه پشت سد خداآفرين روي رودخانه ارس (21 عدد) و رودخانه ماشكيل (31 عدد) صيد شدند. براي استخراج داده‌هاي شكل بدن در روش ريخت‌سنجي هندسي، از سمت چپ سطح جانبي نمونه‌ها عكس‌برداري و بر روي تصاوير دوبعدي در نرم افزار TpsDig2، تعداد 15 نقطه لندمارك تعريف شده، رقومي گرديدند. سپس داده‌هاي حاصل پس از آناليز پروكراست، براساس روش‌‌هاي چند متغيره تجزيه به مولفه‌‌هاي اصلي، تجزيه همبستگي كانوني، واريانس چند متغيره آناليز خوشه‌اي مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تفاوت معني‌داري بين شكل ‌بدن جمعيت‌هاي مورد مطالعه نشان داد (001/0p ). براساس نتايج، جمعيت‌‌هاي درياچه‌‌هاي آلاگل و سد خداآفرين داراي بدني مرتفع‌تر و سر نسبتاً كوچك‌‌تر و جمعيت‌‌هاي رودخانه‌‌هاي سفيدرود داراي بدني مرتفع‌تر ولي همانند جمعيت رودخانه ماشكيل داراي سر بزرگ‌تر بودند. همچنين تحليل خوشه‌اي دو جمعيت درياچه‌‌هاي آلاگل و پشت سد خداآفرين را در يك شاخه و جمعيت‌هاي رودخانه‌‌هاي سفيدرود و ماشكيل را در شاخه ديگري قرار داد كه بيانگر جدايي جمعيت‌هاي آب جاري و جمعيت‌هاي آب ساكن درياچه‌اي مي‌باشد. نتايج نشان داد كه شكل بدن در ماهي كاراس از الگوي كلي وابسته به نوع زيستگاه تبعيت مي‌‌كند.