ترميم آسيب‌هاي سيستم اسكلتي-عضلاني با استفاده از داربست‌هاي حاوي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي: مقاله مروري

افزايش ميانگين سني جامعه و فعاليت هاي ورزشي كه سيستم اسكلتي عضلاني درگير مي شود و نيز تنوع بيماراني كه با اين آسيب ها دست و پنجه نرم مي كنند، هزينه هاي زيادي به جامعه تحميل مي نمايد. گرفت هاي استخواني يك استاندارد براي درمان يا جايگزيني بافت آسيب ديده هستند. اتوگرفت ها رايج ترين گرفت ها هستند اما مشكلاتي چون درد، عفونت، ايجاد جاي زخم و آسيب به محل دهنده دارند. آلوگرفت ها يك روش جايگزينند اما آن ها نيز خطر انتقال عوامل عفوني و رد ايمني را به همراه دارند. بنابراين، جراحان و پژوهشگران به دنبال روش هاي درماني جديد براي بهبود ترميم استخوانند. در سال هاي اخير مهندسي بافت و استفاده از سلول هاي بنيادي به عنوان يك روش اميدبخش پديدار شده است. سه بخش اصلي مهندسي بافت، داربست، سلول و فاكتورهاي رشد هستند كه تركيب آن ها منجر به شكل گيري سازه هاي مهندسي بافت مي شود كه باعث ترميم و بازسازي بافت ها مي شود. استفاده از داربست هايي با ويژگي هاي مناسب مي تواند در جهت بهبود عملكرد يا حتي بازسازي بافت آسيب ديده موثر باشد. زيست مواد مورد استفاده در ساخت داربست ها مي توانند مواد طبيعي يا سنتزي زيست تخريب پذير يا زيست تخريب ناپذير باشند. پليمرها عمده مواد مورد استفاده در مهندسي بافت هستند. فاكتورهاي رشد گروهي از پروتيين ها هستند كه موجب تكثير و تمايز سلولي مي شوند. دو منبع اصلي سلولي، سلول هاي بافت مورد نظر و سلول هاي بنيادي هستند اما به علت تكثير پايين و محدوديت دسترسي به سلول هاي بافت، استفاده از سلول هاي بنيادي پيشنهاد مناسب تري است. تركيب سلول هاي بنيادي مزانشيمي حاصل از مغز استخوان، بافت چربي و بندناف، با داربست ها و فاكتورهاي رشد مناسب، مي تواند روش كارآمدي در درمان آسيب هاي اسكلتي باشد. در اين مطالعه مروري، به بررسي استفاده از سلول هاي بنيادي مزانشيمي در ترميم استخوان، غضروف، منيسك، رباط، تاندون و ستون فقرات آسيب ديده پرداخته شده است.