بررسي اختلافات بين گونه‌اي مخمرهاي كانديدا در پاسخ به درمان با فلوكونازول در عفونت‌هاي ولوواژينال شايع و عودكننده

زمينه و هدف: با توجه به افزايش بروز كانديديازيس ولوواژينال عودكننده و مقاوم به درمان، اين مطالعه با هدف بررسي اختلافات بين گونه اي مخمرهاي كانديدا در پاسخ به درمان با فلوكونازول با استفاده از روش هاي سريع بيوشيميايي و مولكولي در بيماران مبتلا به كانديديازيس ولوواژينال انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه تجربي از مهر ۱۳۹۲ تا تيرماه ۱۳۹۳ در درمانگاه زنان كوثر، بيمارستان مطهري شهر اروميه به اجرا درآمد. بيماراني كه داراي علايم خارش يا سوزش و ترشحات ناحيه واژن بودند، ترشحات آندوسرويكس و اگزوسرويكس از آن ها گرفته شد. جداسازي بين گونه ها بر پايه كشت كروم آگار كانديدا، كورن ميل آگار و تست Polymerase chain reactionrestriction fragment length polymorphism (PCRRFLP) و بررسي مقاومت به داروهاي فلوكونازول و كلوتريمازول صورت گرفت. يافته ها: در اين مطالعه مقطعي از ۱۹۸ نمونه گردآوري شده از بيماران با علايم ولوواژينال، ۷۷ مورد كانديديازيس ولوواژينال شناسايي شدند. گونه هاي شايع كانديدا در موارد اوليه و عودكننده بر حسب درصد فراواني به ترتيب: كانديدا آلبيكانس با ۸۵/۷%، كانديدا كروزي با ۱۰/۲% و كانديدا گلابراتا با ۴/۱% شناسايي شدند. در ۲۷ نمونه موارد عودكننده ۱۰ مورد مقاوم به هر دو داروي كلوتريمازول و فلوكونازول (%۳۷ موارد) مشاهده گرديد كه كانديدا آلبيكانس با ۸۲/۱% كانديدا كروزي ۱۴/۳% و كانديدا گلابراتا ۳/۶% به ترتيب شايعترين گونه هاي مقاوم به درمان را به خود اختصاص داده اند. مقاومت دارويي در بين گونه هاي كانديداي مورد مطالعه كانديدا آلبيكانس، كانديدا كروزيي و كانديدا گلابراتا به ترتيب ۶۹/۱%، ۷۰% و ۱۰۰% موارد بود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه فراواني گونه هاي غيرآلبيكانس مقاوم به فلوكونازول و كلوتريمازول در حال افزايش مي باشد و اختلاف معناداري بين مقاومت دارويي گونه كانديدا آلبيكانس و گونه غيرآلبيكانس كانديدا گلابراتا براي فلوكونازول و كلوتريمازول وجود داشت.