بررسي روش‌هاي تشخيص و درمان ساركوم‌هاي رحمي: مقاله مروري

ساركوم هاي رحمي بدخيمي هاي نادر ژنيكولوژيك هستند كه ۷-۳% از كل بدخيمي هاي رحم و حدود ۱% از كانسرهاي ژنيكولوژيك را تشكيل مي دهند و سبب بخش مهمي از مرگ ومير به علت كانسرهاي ژنيكولوژيك مي گردند. اين تومورها ماهيت تهاجمي و ميزان عود بالايي دارند. شايعترين نوع آن ها ليوميوساركوم مي باشد. نادرترين نوع ساركوم رحمي اندومتريال استرومال ساركوم مي باشد كه در سنين جوانتري ديده مي شود. در اين مقاله مروري با بررسي متون و مقالات (۲۰۰۰-۲۰۱۷) انواع ساركوم هاي رحمي، روش هاي تشخيصي، پاتولوژي و انواع درمان هاي اوليه و كمكي اين تومورها بررسي و جمع آوري شده است. طبق آخرين طبقه بندي هيستوپاتولوژيك اين تومورها بر اساس سيستم FIGO 2009و WHO، ساركوم ها در سه گروه ليوميوساركوم ها، اندومتريال استرومال ساركوم و كارسينوساركوم ها طبقه بندي مي شوند. تشخيص اين تومورها پيش از درمان و افتراق آن ها از ميوم هاي خوش خيم با استفاده از روش هاي تشخيص كنوني مشكل مي باشد. در حال حاضر MRI، سونوگرافي و PET روش هاي تشخيصي در دسترس هستند. جراحي كامل و بدون آسيب تومور با حاشيه هاي منفي، استاندارد طلايي درمان در اين نوع تومور مي باشد. در موارد بيماري پيشرفته يا عود، جراحي سيتوريداكتيو با هدف حذف بقاياي تومور و به دنبال آن شيمي درماني در الويت است. براي بيماراني كه بيماري غيرقابل جراحي يا بيماري متاستاتيك دارند، شيمي درماني تسكيني در نظر گرفته مي شود. در حال حاضر گزارش شده كه تركيب Docetaxel و Gemcitabine بهترين پاسخ درماني را دارد. مطالعات اخير براي اثبات نقش موثر Targeted agents به تنهايي يا همراه با شيمي درماني سيتوتوكسيك در درمان اين تومورها در حال انجام است. به طور كلي اين تومورها پاسخ مناسبي به شيمي درماني و راديوتراپي ندارند، اين بدخيمي در تمامي مراحل پيش آگهي ضعيفي دارد.