بررسي طول مدت بستري مادر پس از زايمان و اثر بر ميزان بيلي‌روبين نوزادي

زمينه و هدف: طول مدت بستري مادران در بيمارستان پس از زايمان بدون عارضه كاهش يافته است و به امري عادي در سراسر دنيا تبديل شده است. با گسترش ترخيص زودهنگام مادران در سال هاي اخير، شناسايي، پيگيري و درمان مناسب مشكلات نوزادان (مانند زردي) با چالش هايي روبه رو شده است. اين مطالعه با هدف بررسي طول مدت بستري مادر پس از زايمان و اثر بر ميزان بيلي روبين نوزادي انجام شده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، ۱۳۴۷ نوزاد مبتلا به زردي بستري در بيمارستان قائم (عج) مشهد از ارديبهشت ماه سال ۱۳۹۰ تا آبان ۱۳۹۶ مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار گرد آوري داده ها شامل پرسشنامه پژوهشگر ساخته حاوي سه بخش بود. بخش اول شامل داده هاي دموگرافيك مادر، بخش دوم شامل داده هاي مربوط به نوزاد (سن، وزن هنگام تولد، وزن هنگام بستري، طول مدت بستري) و بخش سوم شامل داده هاي آزمايشگاهي (بيلي روبين سرم، هماتوكريت، پلاكت) بود. رابطه شدت زردي نوزادان بستري شده با طول مدت بستري مادر مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ۷۵۲ نفر (%۵۶) از مادران در انتهاي روز اول مرخص شده بودند. ميانگين مدت بستري مادر در زايمان طبيعي ۰/۵۷±۱/۳۱ روز و در زايمان سزارين ۰/۶۵±۱/۷۳ روز بود (۰/۰۰۱ P). آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه افزايش مدت بستري مادر، با مواردي در نوزاد چون كاهش ميزان بيلي روبين سرم (۰/۰۰۱ P)، افزايش سن پذيرش مجدد در بيمارستان (۰/۰۴۵=P)، كاهش ميزان از دست دادن وزن روزانه (۰/۰۱۲=P) و كاهش درصد از دست دادن وزن روزانه همراه بود (۰/۰۰۲=P). نتيجه گيري: با افزايش مدت بستري مادر در بيمارستان، ميزان بيلي روبين سرم، ميزان و درصد از دست دادن وزن روزانه نوزاد كاهش يافت.