ارايه مدلي جهت پيش‌ بيني بقاي بيماران دياليز صفاقي با استفاده از الگوريتم‌هاي داده‌ كاوي

زمينه و هدف: دياليز صفاقي يكي از متداول ترين روش هاي درمان بيماران مبتلابه مرحله نهايي نارسايي كليوي مي باشد. در سال هاي اخير، نرخ مرگ ومير بيماران تحت اين درمان كاهش يافته، اما بقاي طولاني مدت، همچنان چالش مهمي براي سيستم هاي درماني به شمار مي رود. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني بقاي بيماران دياليز صفاقي سرپايي مداوم صورت گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه با توجه به تفاوت اهميت نسبي فاكتورها در بيماران مختلف، ابتدا عوامل مؤثر در بقاي بيماران دياليز صفاقي توسط الگوريتم تصادفي فارست (Random forests analysis) شناسايي شده اند. سپس با استفاده از الگوريتم هاي چند كلاسه ماشين بردار پشتيبان يكي در برابر همه و ماشين بردار پشتيبان مبتني بر رويكرد نگاشت چندفضايي درخت باينري، داده هاي باليني و آزمايشگاهي بيماران تحت درمان دياليز صفاقي سرپايي مداوم به صورت گذشته نگر از مرداد ماه ۱۳۷۵ تا فروردين ماه ۱۳۹۳ در ۱۸ مركز دياليز صفاقي ارزيابي شد. يافته ها: تعداد ۳۰۹۷ بيمار با ميانگين سني ۱۵/۶۷±۵۰/۶۳ سال و متوسط زمان پيگيري ۱۹/۱۳±۲۴/۴۸ ماه، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج حاصل از الگوريتم رندوم فارست ۳۵ عامل را به عنوان مهمترين عوامل پيش بيني كننده بقاي تعيين نموده است. سپس پيش بيني وضعيت بقاي بيماران دياليز صفاقي با استفاده از دو الگوريتم طبقه بندي چند كلاسه ماشين بردار پشتيبان، در پنج كلاس بيماران باقي مانده در روش دياليز صفاقي ، انتقال به همودياليز ، دريافت پيوند كليه ، فوت شده و بهبود عملكرد كليه ارزيابي شد. درستي الگوريتم هاي پيش بيني به ترتيب ۵۱/۹۹% و ۸۹/۵۷% به دست آمد. نتيجه گيري: الگوريتم ماشين بردار پشتيبان مبتني بر رويكرد نگاشت چندفضايي درخت باينري، با در نظر گرفتن شاخص هاي ارزيابي متعدد و توابع توزيع متفاوت كلاس ها، از دقت بالايي جهت پيش بيني بقاي بيماران دياليز صفاقي سرپايي مداوم برخورداراست.