اثرات وابسته به دوز سولفيدهيدروژن بر آسيب حاد كليوي ناشي از ايسكمي-پرفيوژن مجدد كليه در موش صحرايي

زمينه و هدف: آسيب حاد ناشي از ايسكميپرفيوژن مجدد در كليه يك پديده شايع كلينيكي است. سولفيدهيدروژن به عنوان مدياتور درون ساز باعث بهبود آسيب ايسكمي-پرفيوژن مجدد مي شود. اين ماده در دوزهاي متفاوت اثرات متضادي دارد. اين مطالعه اثر دوزهاي مختلف آن را بر آسيب ناشي از ايسكمي-پرفيوژن مجدد كليه بررسي مي كند. روش بررسي: پژوهش كنوني از نوع مطالعه تجربي در حيوانات است و در فروردين ۱۳۹۳ در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام گرديد. رت هاي نر نژاد ويستار در پنج گروه دسته بندي شدند. در گروه شم ايسكمي القا نشد. در گروه ايسكمي-پرفيوژن مجدد ۵۵ دقيقه ايسكمي در پديكل هر دو كليه و سپس ۲۴ ساعت پرفيوژن مجدد القا شد. در سه گروه درمان، دهنده سولفيدهيدروژن به ميزان ۵۰، ۷۵، μmol/kg ۱۲۵ به صورت داخل صفاقي ۱۰ دقيقه پيش از ايسكمي و بلافاصله در شروع پرفيوژن مجدد تزريق شد. در انتهاي ۲۴ ساعت پرفيوژن مجدد، پلاسما جهت بررسي عملكرد كليه جمع آوري شد. يافته ها: ميزان نيتروژن اوره خون و كراتينين پلاسما در گروه ايسكميپرفيوژن مجدد نسبت به گروه شم افزايش يافت. سولفيد هيدروژن سديم در دوزهاي ۵۰ و μmol ۷۵ باعث كاهش نيتروژن اوره خون و كراتينين و بهبود عملكرد كليه شد اما در دوز μmol سبب افزايش نيتروژن اوره خون و كراتينين پلاسما و آسيب بيشتر كليوي نسبت به گروه ايسكمي-پرفيوژن مجدد شد. نتيجه گيري: سولفيدهيدروژن در دوزهاي كمتر باعث بهبود عملكرد كليه و در دوزهاي بالاتر اثرات تخريبي دارد. بنابراين تعيين ميزان دوز درماني سولفيدهيدروژن در جلوگيري از آسيب ناشي از ايسكمي-پرفيوژن مجدد كليه از اهميت زيادي برخوردار است.