بررسي اثر درماني ليكوپن در بهبود ضايعات ليكن پلان دهاني اروزيو: كارآزمايي باليني مقدماتي

زمينه و هدف: ليكن پلان يك بيماري التهابي پوست و مخاط است كه ۴-۰/۲% از جمعيت عمومي را مبتلا مي كند، هرچند علت دقيق ابتلا به ليكن پلان مشخص نيست اما برخي از پژوهشگران راديكال هاي آزاد و استرس هاي اكسيداتيو را در ايجاد آن دخيل مي دانند. پژوهش كنوني با هدف بررسي اثر درماني ليكوپن در بهبود ضايعات دهاني ليكن پلان انجام گرفته است. روش بررسي: تعداد ۳۰ بيمار به طور تصادفي در دو گروه ۱۵ نفري مبتلا به ليكن پلان دهاني كه بيماري آن ها توسط هيستوپاتولوژي تاييد شده بود، از بهمن ۱۳۹۴ تا تير ۱۳۹۵ وارد مطالعه شدند. گروه اول درمان كورتون موضعي را به همراه ليكوپن سيستميك به ميزان mg ۱۵ روزانه را به مدت يك ماه و گروه دوم كورتون موضعي به تنهايي دريافت كردند. درد ضايعات با روش Numeric rating scale و درجه ضايعات با معيار Thongprasom پيش و پس از درمان در دو گروه ثبت شد. يافته ها: در گروه مطالعه و شاهد به ترتيب، درد پيش از درمان ۱/۲±۵/۴ و ۰/۹±۵/۷، درد پس از درمان ۱/۸±۳/۰۱ و ۱/۵±۳/۲ بود كه اختلاف آماري معنادار نداشت (۰/۶=P و ۰/۴=P). درجه ضايعات ليكن پلان دهاني پيش از درمان ۱±۴/۱ و ۰/۸±۴ و درجه ضايعات پس از درمان ۱/۲±۱/۷ و ۱/۵±۱/۸ بود كه هيچ كدام از موارد گفته شده بين دو گروه اختلاف آماري معنادار مشاهده نشد (۰/۷=P و ۰/۸=P). نتيجه گيري: نتايج پژوهش كنوني نشان داد استفاده از درمان سيستميك ليكوپن در كنار كورتون موضعي در مقايسه درمان كورتيكواستروييد موضعي به تنهايي اثر چنداني در كاهش درد و تغيير درجه بيماري ندارد.