بررسي ميزان بروز نقص آنزيم گلوكز-6- فسفات دهيدروژناز در مناطق مالارياخيز استان فارس

زمينه و هدف: كمبود آنزيم گلوكز۶فسفات دهيدروژناز (Glucose-6-phosphate dehydrogenase) از شايع ترين بيماري هاي ژنتيكي در انسان مي باشد. مطالعات انجام شده گزارشات مختلفي در زمينه ارتباط ابتلا به مالاريا با بقاي افراد مبتلا به اين نقص داشته اند. اما در ايران مطالعه هاي اندكي در اين زمينه صورت گرفته است. در نتيجه پژوهش كنوني با هدف برآورد ميزان بروز نقص آنزيم G6PD در نوزادان استان فارس و بررسي بروز آن در مناطق مالارياخيز انجام شد. روش بررسي: پژوهش كنوني به صورت اكولوژيك و توصيفي-تحليلي بر روي ۵۹۷۴۵ نوزاد مبتلا به نقص آنزيم G6PD در استان فارس از ابتداي فروردين ۱۳۹۰ تا پايان اسفند ۱۳۹۴ انجام شد. ميزان بروز نقص با استفاده از روش آماري برآورد ميزان بروز ساليانه محاسبه شد. جهت تهيه نقشه هاي جغرافيايي و چگونگي توزيع بيماري در مناطق مالارياخيز از ArcGIS software, version 10.3 (ESRI, Redlands, CA, USA) استفاده شد. سطح معناداري ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. يافته ها: بروز نقص آنزيم G6PD در كل نوزادان ۱۵/۵۸، در نوزادان پسر ۱۶/۲۵ و در نوزادان دختر ۱۴/۸۵ در صد تولد زنده برآورد شد. ميزان بروز اين نقص در مناطق مالارياخيز به مراتب بيشتر از ساير مناطق بود. به طوري كه هرچه ميزان شدت مالارياخيز بودن منطقه بيشتر بود ميزان بروز نقص نيز شايع تر بود كه اين رابطه از لحاظ آماري معنادار بود (۰/۰۳۹=P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش كنوني استان فارس از مناطق با بروز بالاي نقص آنزيم G6PD مي باشد. ميزان بروز نقص آنزيم G6PD در مناطق مالارياخيز استان فارس بيشتر از ساير مناطق بود و هرچه شدت مالارياخيز بودن افزايش مي يافت بروز اين نقص نيز افزايش مي يافت كه نشان دهنده بقاي بهتر بيماران در گذشته در برابر بيماري مالاريا مي باشد.