جلوه هاي پيش رو در مهندسي بافت استخوان: مروري كوتاه

علي رغم همه پيشرفت ها در مهندسي بافت استخوان، همچنان اتوگرافت ها، استاندارد طلايي درمان ضايعات بزرگ كرانيوماگزيلوفاسيال Craniomaxillofacial مي باشند. توسعه بيومتريال ها، كاربرد فاكتورهاي رشدي، و سلول هاي بنيادي دريچه جديدي را به روي مطالعات بازسازي استخوان مي گشايد، اگرچه انتقال حقيقي نتايج به حوزه باليني هنوز صورت نگرفته است. در اين مقاله تعدادي از رويكردهاي مهم و اساسي كه محققين براي ارتقاي احتمال موفقيت در بازسازي استخوان به كار مي گيرند، آورده شده است. سلول هاي بنيادي چند توان القايي كه با تغيير سلول هاي بالغ سوماتيك يا سلول هاي بنيادي بالغ غير چند توان توليد مي شوند، از نامزدهاي منابع سلولي در اين زمينه مي باشند. در حوزه ي داربست هاي هوشمند، مهندسين بافت بر روي تغييراتي مانند افزودن مولكول هاي زيست فعال يا نانوذرات فعاليت مي كنند. همچنين سيستم ارائه موضعي به عنوان وسيله اي براي حمل و آزادسازي عوامل درماني شامل داروها، فاكتورهاي رشدي مانند فاكتور استخوان ساز يا آنژيوژنيك و سلول ها براي مدت زمان مطلوب معرفي شده اند. علاوه بر آن، روش هاي كشت سلولي ديناميك (بايورآكتورها) براي تقليد نسبي خصوصيات فيزيولوژيك و مكانيكي بدن استفاده مي شوند. رويكرد تازه ديگر بازسازي استخوان با آنتي بادي (AMOR) است كه مولكول هاي درماني را به صورت موضعي يا سيستميك وارد مي كند تا موجب فعال سازي يا مهار فاكتورهاي اندوژن به ويژه پيام هاي BMP شوند. به طور خلاصه، آزادسازي تدريجي فيزيولوژيك فاكتورهاي رشدي به همراه سلول هاي بنيادي مزانشيمي MSCs كشت يافته در داربست كامپوزيتي، روش هاي كشت سلول ديناميك و ارتقاي بستر دريافت كننده، بر چشم انداز آينده تاثيرگذار مي باشند.