نقش دوگانه سلولهاي بنيادي مزانشيمي در درمان و القا سرطان

سرطان كولوركتال (CRC) با تعداد سالانه 2/1 ميليون ابتلا در افراد به عنوان چهارمين سرطان شايع منجر به مرگ مي باشد. اگرچه روش هاي درماني موجود همچون جراحي و شيمي درماني براي اين سرطان بخصوص هنگامي كه بيماري در مراحل اوليه شناسايي گردد مي تواند مفيد باشد، اما درمان هدفمند كه قابل اعتماد و غيرتهاجمي باشد مي تواند به عنوان روشي سودمند جايگزين گردد. سلول هاي بنيادي مزانشيمي (MSC) كه سلول هايي تمايز نيافته و با قدرت و توان چندجانبه هستند و پتانسيل تجديدكردن خود و تمايز به رده هاي سلول مختلف را دارند، به عنوان عوامل درماني فعاليت بيولوژيكي خود را با تنظيم سيستم ايمني و رهاسازي سيتوكين ها و كموكين ها به جايگاه التهاب اعمال مي كنند. اين سلول ها همچنين به عنوان حامل در تحويل دارو به محل اوليه تومور يا متاستاز حاصل از آن، نقش بسيار مهمي را ايفا مي كنند. مطالعاتي حاكي از پتانسيل سلول هاي بنيادي مزانشيمي جهت ازبين بردن تومور با ممانعت از تكثير سلول توموري و القاء آپوپتوز در آن وجود دارد. در مقابل، تمايل به تومور نيز از مهم ترين مشخصه هاي اين نوع از سلول هاي بنيادي مي باشد؛ به طوري كه شواهد نشان مي دهد، سلول هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي باعث تحريك رشد تومور و متاستاز در سرطان مي شود. چاقي كه با افزايش بافت چربي همراه است و باعث افزايش سلول هاي مزانشيمي در بافت چربي مي شود، در ارتباط با انواع سرطان مثل سرطان سينه و كولون مي باشد. بدين ترتيب نقش دوگانه سلول هاي بنيادي مزانشيمي به عنوان عامل درماني، مطرح مي شود كه نشان دهنده به كاربردن اين سلول ها مانند استفاده از يك شمشير دو لبه مي باشد.