بررسي مقايسه اي ميزان استرس شغلي نگهبانان ثابت و شيفتي مناطق شهرداري تهران

زمينه: نظر به اهميت نقش آرامش و عدم وجود تنش در محيط كار و متعاقباً افزايش بازده كاري، يافتن راهكارهايي همراه با بهترين گزينه ها براي كاهش استرس شغلي ضروري بنظر ميرسد. شهرداري تهران با داشتن خيل عظيم نگهبانان و دغدغه حذف استرس شغلي و افزايش بازده كاري، بطور جدي در پي انجام مطالعات كاربردي ميباشد. هدف اين مطالعه بررسي و مقايسه ميزان استرس شغلي در بين نگهبانان ثابت و شيفتي شهرداري هاي مناطق 18 و 20 تهران ميباشد. روش كار: جامعه آماري اين پژوهش را نگهبانان ساختمان هاي شهرداري شهر تهران تشكيل مي دهد. از ميان مناطق 22گانه شهر تهران، 160 نفر (شامل 2 گروه، 88 نفر از نگهبانان منطقه 18 و 72 نفر از نگهبانان منطقه 20) به روش تصادفي در دسترس از بين شيفت هاي كاري تمام وقت (24ساعت كار و24 ساعت استراحت)، شيفت روز (12 ساعت) و شيفت شب (12 ساعت) به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه استرس شغلي Osipow، مقادير استرس در خرده مقياس ها و متغيرهاي دموگرافيك بدست آمد. تفاوت استرس شغلي و خرده مقياس هاي باركاري نقش، بي كفايتي نقش، دوگانگي نقش، محدوده نقش، مسئوليت و محيط فيزيكي نگهبانان مناطق 18 و 20 با در نظر گرفتن گروه هاي سني، ميزان تحصيلات، وضعيت تاهل، سابقه شغلي، شيفت كاري و منطقه خدمت مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي تحقيق با استفاده از نرم فزار SPSS (نسخه17) و روش محاسباتي Manova مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: رابطه بين متغير سن و نمرات حاصله از تست اسيپو در خرده مقياس هاي باركاري نقش و بي كفايتي نقش آزمودني ها در سطح اطمينان 95 درصد معنادار بود (0.05 P). ولي بين ساير خرده مقياس ها تفاوت معناداري مشاهده نشد . همچنين رابطه بين ميزان استرس شغلي و هيچ يك از خرده مقياس ها با در نظر گرفتن ميزان تحصيلات، وضعيت تاهل و سابقه شغلي آزمودني ها تفاوت معناداري نداشت. رابطه بين نمرات استرس شغلي و خرده مقياس هاي بي كفايتي نقش و دوگانگي نقش با در نظر گرفتن شيفت كاري آزمودني ها در سطح اطمينان 95 درصد معنادار بود (0.05 P). ولي در ساير خرده مقياس ها تفاوت معناداري مشاهده نشد. در آخر رابطه بين نمرات استرس شغلي در خرده مقياس هاي محدوده نقش و مسئوليت با در نظر گرفتن منطقه خدمت آزمودني ها در سطح اطمينان 95 درصد بين نگهبانان دو منطقه معنادار بود (0.05 gt;P). در حاليكه در رابطه بين ساير خرده مقياس ها با در نظر گرفتن همين متغير تفاوت معناداري مشاهده نگرديد. نتيجه گيري: در اين مطالعه مشخص گرديد استرس شغلي با بالا رفتن سن نگهبانان كاهش مي يابد. همچنين شيفت كاري نقش مهمي در ميزان استرس شغلي دارد، به گونه اي كه كمترين مقدار استرس در شيفت شب و در گروه 2424 ساعت به ميزان متوسط و در نهايت در شيفت روز بيشترين ميزان استرس بدست آمد. البته منطقه خدمتي نيز در ميزان ايجاد استرس دخيل بوده و بنظر مي رسد سطح استرس حداقل در دو خرده مقياس در منطقه 18 پايين تر مي باشد.