بررسي پارامتر لرزه اي جابه جايي نسبي طبقات در سيستم هاي فولادي EBF با تير پيوند متوسط بر پايه FEMA-440 با استفاده از روش هاي تحليلي موجود

از جمله مخاطرات طبيعي كه هر ساله باعث بروز آسيب‌هاي جاني و مالي فراواني در كشور است پديده‌ زلزله است. بر اساس نياز، كشور‌هايي كه بيشتر در معرض اين خطر قرار دارند بيشتر به فكر حل اين مسئله بوده و پيشرفت‌هاي را در اين زمينه داشته‌اند. بدون شك ايران يكي از اين جمله كشور‌ها است كه وقوع زلزله‌هاي مخرب همچون زلزله بوئين‌زهرا، منجيل، رودبار و طبس مهندسين را به فكر ايجاد ضوابطي در خصوص طراحي لرزه‌اي سازه‌ها واداشته، به‌طوري‌كه در سال 1367 اولين آئين‌نامه خاص جهت طراحي ساختمان‌ها در برابر زلزله تحت عنوان آئين نامه 2800 منتشر گرديد. همچنين از سوي ديگر در سال‌هاي اخير بحث رفتار غير‌خطي و روش عملكردي در ارزيابي لرزه‌اي سازه‌ها مطرح‌شده كه در اين زمينه مراكز تحقيقاتي متعددي فعاليت داشته و نتايج اقدامات خود را در دستور‌العمل‌هايي همچون ATC و يا FEMA مطرح ساخته‌اند. در اين پژوهش ضوابط دستور‌العمل‌هاي مذكور در خصوص ارزيابي لرزه‌اي سازه هاي فولادي با سيستم‌هاي مهاربندي برون‌محور (EBF) با استفاده از مدل‌هاي 4، 8، 12 و 16 طبقه با سيستم دوگانه، مطابق با آيين‌نامه‌هاي مختلفي طراحي شده و با اعمال چندين الگوي بار جانبي مختلف و با انجام تحليل استاتيكي غيرخطي بر روي اين مدل‌ها به بررسي و مقايسه پاسخ‌ها با استفاده از تحليل ديناميكي غيرخطي تاريخچه زماني پرداخته شده استكه انتقال نيروي محوري مهارها به ستون‌ها از طريق خمش و برش در تيرها به عمل آمده است. نتاج اين پژوهش حاكي از آن است كه به‌طور كلي پاسخ تمامي سازه‌ها به‌غيراز سازه‌هاي كوتاه مرتبه، تحت تأثير مودهاي بالاتر قرار دارد.