عوامل خطرساز مرتبط با شكاف لب و كام در گروهي از نوزادان شهر تهران از سال 1391 تا 1394

زمينه: شكاف هاي دهاني صورتي از جمله بدشكلي هاي شايع در صورت هستند. شكاف هاي غيرسندرميك چندعاملي مي باشند .هدف: اين مطالعه با هدف بررسي عوامل خطرساز مرتبط با شكاف لب و كام در گروهي از نوزادان شهر تهران از سال 1391 تا 94 انجام شد مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد شاهدي 105 مورد از نوزادان مبتلا به شكاف هاي دهاني و 218 نوزاد غيرمبتلا و مادرانشان جهت بررسي عوامل مرتبط با بيماري، در بيمارستان مفيد شهر تهران مورد بررسي قرار گرفتند. داده ها با آزمون كاي دو آناليز شد يافته ها: از 105 بيمار، 40 نفر مؤنث (%38) و 65 نفر مذكر (%62) بودند. فراواني شكاف لب و كام %58، شكاف كام به تنهايي 29 نفر (%27/6) و شكاف منفرد لب 15 نفر (%14/2) بود. بين ازدواج فاميلي و شكاف دهاني ارتباط آماري معني داري وجود داشت (0/001=P). %4/51 از نوزادان داراي شكاف، مادران با سن 25 تا 35 سال داشتند. 43 نفر (%41) از مادران گروه مورد تاريخچه مصرف سيگار را دارا بودند كه تفاوت معني داري بين دو گروه داراي شكاف و فاقد شكاف وجود داشت (P =0/001) نتيجه گيري: در اين مطالعه ازدواج فاميلي، سن بالاتر از 35 سال مادر و سيگار كشيدن مـادر در دوران بـارداري افزايـش خطـر ايجــاد شكــاف را به ترتيب حدود 18، 17 و 14 برابر نشان مي دهد و اين موضوع اهميت مشاوره قبل از ازدواج، قبل از بارداري و تغيير شيوه زندگي قابل اصلاح را نشان مي دهد تا به اين طريق خطر تولد نوزادان مبتلا به شكاف هاي صورتي كاهش يابد