بررسي موارد درخواست، توزيع و مصرف كنسانتره پلاكتي در اورژانس بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) تهران

زمينه: تجويز بي رويه يا بدون انديكاسيون فرآورده هاي خوني علاوه بر افزايش هزينه ها، انتقال عفونت ها، عوارض مربوط به تزريق و دفع نامناسب و توزيع نامناسب فرآورده هاي خوني مي تواند سبب كاهش ذخاير بانك خون گردد. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين شاخص هاي ترانسفيوژن كنسانتره پلاكتي در بخش اورژانس انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعي بر روي 28 بيمار بستري در بخش اورژانس بيمارستان رسول اكرم (ص) تهران در مدت يك سال (از مهر ماه 1393 تا مهر ماه 1394) انجام شد. شاخص هاي انفيوژن شامل؛ نسبت آزمايش كراس مچ به خون تزريق شده، نسبت ترانسفيوژن و شاخص ترانسفيوژن براي هر بيمار به تفكيك مشخص گرديد. همچنين واحدهاي درخواستي تزريق نشده يا ناقص نيز برآورد گرديد. از آزمون هاي آماري تي استيودنت و آنوا براي متغيرهاي كمي و از كاي اسكوئر براي متغيرهاي كيفي استفاده گرديد. يافته ها: در 17 مورد (%60/7) بيماران مرد و در 11 مورد (%39/3) زن با ميانگين سني 21/30 ±47/36 سال بودند. بيش ترين علت درخواست (16 مورد) مربوط به آمادگي قبل از عمل بود. در 15 مورد، 10 واحد و در مجموع، 249 واحد كنسانتره پلاكتي براي 28 بيمار درخواست شد كه 141 واحد (%56/62) مصرف شد. نسبت ترانسفيوژن %71/42 ، نسبت آزمايش كراس مچ به خون تزريق شده 1/76 و شاخص ترانسفيوژن در بيماران 5/03 بود. نتيجه گيري: براساس يافته هاي به دست آمده شاخص هاي ترانسفيوژن كنسانتره پلاكتي در بخش اورژانس در حد قابل قبولي بود و مي تواند به عنوان يك رويكرد مناسب در مديريت فرآورده هاي خوني در بخش اورژانس در نظر گرفته شود.