فراواني سوزش و خشكي دهان علامتي در بيماران مبتلا به ديابت مليتوس نوع 2

زمينه: ديابت مليتوس يك بيماري مزمن متابوليكي شايع است كه اثرات جسماني متعددي براي بيمار دارد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين فراواني سوزش و خشكي دهان علامتي در بيماران ديابتيك نوع 2 شهر ساري و قائم شهر انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 1455 بيمار مبتلا به ديابت مليتوس نوع 2 با شكايت از سوزش و خشكي دهان مراجعه كننده به درمانگاه ديابت شهر ساري و قائم شهر در سال 1394 بررسي شدند. از هر بيمار در مورد خشكي و سوزش دهان به صورت مزمن سؤال پرسيده و در صورت پاسخ مثبت، معاينه دهاني به منظور حصول اطمينان از عدم وجود ضايعات مخاطي و جستجوي نشانه هاي خشكي دهان انجام شد. سپس پرسش نامه خشكي دهان توسط بيماران مبتلا به آن تكميل گرديد. در نهايت اطلاعات با استفاده از آزمون هاي تي مستقل و كاي اسكوئر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: شيوع سوزش دهان در 111(%7/6) بيمار ديابتي بدست آمد كه در خانم ها به طور معني داري بيش تر از آقايان بود (0/0001 P). شيوع خشكي دهان در 239 (%16/4) بيمار مشاهده شد كه از لحاظ آماري تفاوت معني داري بين زنان و مردان وجود نداشت. سوزش و خشكي دهان با ميزان قند خون ناشتا و HbA1c بيماران ديابتي رابطه معناداري داشت (0/0001 P). نتيجه گيري:احتمال خشكي و سوزش دهان در بيماران ديابتي با كنترل متابوليك ضعيف بالاتر مي رود كه مي تواند عوارض جدي تري در ارتباط با سلامت دهان در آنان ايجاد كند.