بررسي عوامل مؤثر بر ناراحتي و پيامدهاي اختلالات اسكلتي– عضلاني در آرايشگران زن شهر قزوين در سال 1395

زمينه: آرايشگران به دليل انجام حركات تكراري و وضعيت هاي بدني نامناسب در معرض ابتلا به اختلالات اسكلتي عضلاني مي باشند. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي عوامل مؤثر بر ناراحتي اسكلتي عضلاني و پيامد آن در آرايشگران مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي به صورت مقطعي در سال 1395 صورت گرفت. 153 نفر از آرايشگران رسمي زن شهر قزوين به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. جهت ارزيابي خطر ارگونوميكي از روش ارزيابي سريع كل بدن (REBA) (با كمك نرم افزار Nexgenergo) و جهت بررسي شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني و توانايي انجام كار از دو پرسش نامه نورديك و شاخص توانايي كار (WAI) استفاده گرديد. جهت آناليز داده ها از آزمون هاي رگرسيون لجستيك تك و چندمتغيره استفاده شد. يافته ها: ميزان شيوع ناراحتي اسكلتي عضلاني كل بدن در بين افراد مورد مطالعه 116 نفر (%75/8) گزارش شد. وزن از جمله عوامل فردي است كه به تنهايي 17 برابر ميزان شيوع ناراحتي را افزايش و در تعامل با ساير عوامل خطرزا ميزان غيبت از كار و مراجعات به پزشك را به ترتيب 3/6 و 36 برابر افزايش مي دهد. افراد با سطح توانايي خوب نسبت به افراد با سطح توانايي عالي 4 برابر بيش تر در معرض ناراحتي هاي اسكلتي عضلاني بودند. افراد با سطح توانايي ضعيف نسبت به افراد با سطح توانايي عالي به ترتيب 18 و 8 برابر بيش تر غيبت از كار و مراجعه به پزشك داشتند. نتيجه گيري: كاهش وزن، كاهش ساعات كاري و بهبود توانايي انجام كار مي تواند منجر به كاهش ناراحتي هاي اسكلتي عضلاني، غيبت از كار و مراجعه به پزشك در بين آرايشگران زن شود.