مقايسه گاباپنتين، پرگابالين و دارونما به‌عنوان پيش‌دارو در كاهش پاسخ هموديناميك به لارنگوسكوپي و لوله‌گذاري داخل ناي

زمينه و هدف: لارنگوسكوپي و لوله گذاري داخل تراشه محرك هاي شديدي هستند كه موجب برانگيخته شدن پاسخ هاي هموديناميك مي شوند. اين پاسخ ها بايستي با استفاده از تجويز پيش داروي مناسب، القاي آرام بيهوشي و لوله گذاري سريع پيشگيري گردند. گاباپنتين و پرگابالين در برخي از مطالعات پيشنهاد شده اند. هدف اين مطالعه مقايسه تأثير گاباپنتين و پرگابالين به عنوان پيش دارو در پيشگيري از پاسخ هاي هموديناميك ناشي از لارنگوسكوپي و لوله گذاري بود. روش بررسي: در يك كارآزمايي باليني كه از فروردين تا اسفند ۱۳۹۴ در بيمارستان امام خميني (ره) اروميه انجام گرفت، ۹۰ بيمار كانديد جراحي انتخابي داخل شكم با فشارخون طبيعي، در محدوده سني ۲۰ تا ۵۰ سال، وضعيت فيزيكي American Society of Anesthesiologists (ASA) class I و از هر دو جنس به صورت تصادفي در سه گروه بررسي شدند. گروه يك دارونماي خوراكي، گروه دو گاباپنتين mg ۹۰۰ و گروه سه پرگابالين mg ۱۵۰، دو ساعت پيش از القاي بيهوشي دريافت كردند. تكنيك بيهوشي يكسان بوده و بيماران از نظر تغييرات هموديناميك، پيش و پس از القاي بيهوشي و سپس دقايق يك، سه و پنج پس از لوله گذاري ارزيابي شدند. يافته ها: افزايش بارز تعداد ضربان قلب و فشارخون سيستوليك و دياستوليك پس از لوله گذاري در گروه شاهد ديده شد. اين تغييرات به صورت معناداري در گروه گاباپنتين و پرگابالين كمتر بود (۰/۰۰۱=P). عارضه جانبي خاصي مشاهده نگرديد. نتيجه گيري: تجويز گاباپنتين به عنوان پيش دارو، يك روش موثر براي كنترل پاسخ هاي هموديناميك به لارنگوسكوپي و لوله گذاري مي باشد. داده هاي به دست آمده نشان داد كه پرگابالين اثرات مشابه با گاباپنتين دارد. هردو دارو براي كنترل پاسخ هاي هموديناميك سودمند هستند.