نقش جهت گيري مذهبي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي در تحول قضاوت اخلاقي نوجوانان دانش آموز

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش جهت گيري مذهبي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي در تحول قضاوت اخلاقي نوجوانان دانش آموز است. روش پژوهش توصيفي است. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان نوجوان دختر و پسر شاغل به تحصيل در مدارس شهر تهران مي باشند. براي تعيين حجم نمونه از شيوه برآورد انحراف معيار نمرات جامعه مورد مطالعه در آزمون تبيين موضوعات يا داوري هاي اخلاقي استفاده شده است كه در مجموع 613 نفر (301 دانش آموز پايه سوم راهنمايي به عنوان گروه سني اوايل نوجواني، و 312 دانش آموز پايه سوم متوسطه به عنوان گروه سني اواسط نوجواني ) با روش نمونه برداري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي به عنوان نمونه نهايي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات مقياس جهت گيري مذهبي و آزمون تبيين موضوعات بود كه به صورت پرسشنامه هاي خود سنجي تنظيم شده و روايي و پايايي آن توسط مقياس هاي روانسنجي احراز شده است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از محاسبه ضريب همبستگي و تحليل واريانس انجام شد. يافته هاي حاصله حاكي از اين است كه بين جهت گيري مذهبي دروني و بيروني همبستگي مثبت معناداري وجود دارد و ميزان اين همبستگي نسبتاً بالا است. اما همبستگي بين جهت گيري مذهبي دروني و بيروني با تحول اخلاقي ناچيز بوده و معنادار نمي باشد. ميزان ميانگين نمرات تحول اخلاقي (اخلاق اصولي) بر حسب سطوح مختلف متغيرهاي جهت گيري مذهبي دروني، جهت گيري مذهبي بيروني، و وضعيت اجتماعي اقتصادي به طور معنا دار متفاوت نيست.