تبيين ابعاد و مؤلفه هاي رشد معنوي انسان و تحليل آن در محتواي سند تحول بنيادين آموزش و پرورش ايران

هدف پژوهش حاضر تبيين ابعاد و مؤلفه هاي رشد معنوي انسان و تحليل آن در محتواي سند تحول بنيادين آموزش و پرورش ايران است. روش پژوهش توصيفي شامل؛ تحليل اسنادي و نيز تحليل محتوا بود و رويكرد آن نيز كاربردي محسوب مي گردد. جامعه تحليلي، شامل دو بخش؛ متون مرتبط با ابعاد و مؤلفه هاي رشد معنوي انسان و متن سند تحول بنيادين آموزش و پرورش، مصوب آذر ماه 1390 مي باشد كه با توجه به ماهيت موضوع و محدوديت جامعه پژوهشي، از نمونه گيري صرف نظر شده و كل جامعه آماري مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. ابزارهاي اندازه گيري، فرم فيش برداري و نيز سياهه تحليل محتواي محقق ساخته بود. داده هاي اسنادي به شيوه كيفي با استفاده از شاخص هاي توصيفي در فرايند آنتروپي شانون مورد تحليل قرار گرفت. عمده ترين يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه: چارچوب مفهومي رشد معنوي انسان را مي توان براساس مدارك و مستندات مرتبط در 3 بُعد و 29 مؤلفه تدوين نمود. ميزان تراكم توجه به رشد معنوي در بخش هدف هاي عملياتي و راهكارها با 70 فراواني و 41/7 درصد زياد و در بخش بيانيه مأموريت با 2 فراواني و 1/2 درصد بسيار كم مي باشد. در بين ابعاد مورد بررسي، بعد اخلاق با ميزان بار اطلاعاتي 0/839 و ضريب اهميت 0/373 بيشترين توجه را به خود اختصاص داده است، اين در حالي است كه به بعد تعقل با ميزان بار اطلاعاتي 0/670 و ضريب اهميت 0/298 كمتر توجه شده است.