بررسي قدرت ايمني زايي واكسن ژنتيكي DNA عليه بيماري نيوكاسل درواكسيناسيون جوجه هاي عاري از پاتوژن

بيماري نيوكاسل يك بيماري ويروسي واگيردار كشنده است كه اغلب گونه هاي پرندگان و طيور تجاري را مبتلا ميكند و يك تهديد مهم براي صنعت طيور به حساب مي آيد. در اين بيماري هر دو ژن F و HN از ژنهاي خيلي مهم و اساسي براي ايجاد عفونت و بيماري مي باشند. در اين تحقيق ايمنيت واكسنهاي DNA ساخته شده از ژنهاي HN وF ويروس بيماري نيوكاسل هركدام به طور مجزا از هم pIRES/HN, pIRES/F و همچنين هردو ژن باهم pIRES/HN/F مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است. در مطالعه‌ي قبلي بيان آنتي‌ژني ژنهاي قرار داده شده در شرايط آزمايشگاهي به اثبات رسيده بود. در اين مطالعه تجزيه وتحليل تكنيك الايزا و تست HI از سرم بدست آمده از جوجه هاي SPF (عاري از هرگونه آلودگي و عامل بيماري‌زا) واكسينه شده با واكسن DNA نشان داد كه انجام 2 بار واكسيناسيون با واكسن DNA (pDNA)، قادر به القاي ايمني هومورال و توليد قابل توجهي از تيتر آنتي بادي (P 0.05) با استفاده از پلاسميد monocistronic (pIRES/HN و pIRES/F) و bicistronic (pIRES/HN/F) يك هفته بعد از دومين واكسيناسيون pDNA (واكسن ياداور) مي شود. نتايج نشان دهد كه ايمن سازي با واكسن DNA درجوجه ها دربار دوم پاسخ بطورموفقيت آميز توليد آنتي‌بادي را افزايش مي دهد. همچنين واكسيناسيون با پلاسميد pIRES/HN/F كه داراي هردو ژن است مي تواند پاسخ قوي تري از آنتي‌بادي را در مقايسه با واكسيناسيون با پلاسميد هاي pIRES/HN وpIRES/F كه داراي فقط يك ژن هستند باشد.