متابولوميكس، چشم‌اندازي براي مردان نابارور: مقاله مروري

ناباروري حدود ۲۰% از زوج هاي جهان را تحت تاثير قرار مي دهد. عوامل موثر بر باروري در مردان و زنان به طور مساوي توزيع شده است. با وجود تحقيقات گسترده در ناباروري مردان اتيولوژي بسياري از مردان نابارور ناشناخته است. در Nature سال ۲۰۱۰ از پژوهشگران برجسته و سياست گذاران خواسته شد سند چشم اندازي براي سال ۲۰۲۰ ارايه دهند، كه در نهايت متابولوميكس به عنوان فنآوري پيشرو در Omics توسط اين افراد معرفي شد. در حدود ۲۰ سال پيش واژه ي متابولوميكس تعريف شد، درحالي كه كاربرد باليني متابولوميكس به بيش از ۱۰۰۰ سال پيش برمي گردد، زماني كه پزشك و فيلسوف بزرگ ايراني، ابن سينا، تغييرات ادرار فرد در هنگام بيماري را مشاهده مي كرد. امروزه اين تغييرات بو يا رنگ در نتيجه تنظيم نبودن متابوليت ها شناخته مي شود كه نشان دهنده ي بيماري هاي متابوليك است. روش متابولوميكس تجزيه و تحليل هاي الگويي واحد است كه توسط مسيرهاي بيوشيميايي خاصي كه در پس توليد مواد بيولوژيكي مانند اسپرماتوزوآ يا پلاسماي مايع مني است، دنبال مي شود. جهت تشخيص مردان نابارور در آناليز مايع مني پارامترهاي متداولي از جمله: تحرك، مورفولوژي، غلظت و تعداد اسپرم مورد بررسي قرار مي گيرد. پلاسماي مني انسان منبع بيولوژيك ارزشمندي است كه متاسفانه در تشخيص مردان نابارور مورد استفاده قرار نمي گيرد. بر اساس داده هاي موجود، هيچ پارامتري براي تجزيه و تحليل پلاسماي مايع مني وجود ندارد. بنابراين شناسايي يك پارامتر جديد جهت تشخيص مردان نابارور امري ضروري است. پيشنهاد ما بر اساس پژوهش هاي پيشين خود، استفاده از پلاسماي مايع مني جهت تشخيص مردان نابارور است. تنها تعداد محدودي از مطالعات با استفاده از روش هاي متابولوميكس به مطالعه در زمينه ناباروري مردان پرداخته اند.