ارزيابي غيرتهاجمي ايسكمي ميوكارد در بيماران مبتلا به مشكلات قلبي

زمينه و هدف: بيماري هاي قلبي-عروقي مهمترين عامل مرگ ومير در جهان هستند. ايسكمي ميوكارد يكي از انواع بيماري هاي قلبي-عروقي است كه با افزايش سن خطر آن گسترش مي يابد. بنابراين، هدف مطالعه حاضر مقايسه ايسكمي ميوكارد به شيوه غيرتهاجمي در بيماران مبتلا به مشكلات قلبي در رده هاي سني متفاوت بود. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع مقايسه اي بود كه طي ماه هاي تير تا مهر سال ۱۳۹۵ در دانشگاه مازندران انجام گرفت. ۱۷۵ مرد (۵۹-۴۵ سال) و ۱۲۴ مرد ( ۷۷-۶۰ سال) با ناراحتي قلبي در اين مطالعه شركت كردند. پرسشنامه هاي آنژين صدري رز (براي ارزيابي خطر ايسكمي ميوكارد)، سبك زندگي و سطح فعاليت بدني توسط آزمودني ها تكميل شد. افزون بر، ويژگي هاي آنتروپومتري، فشارخون و اكسيژن مصرفي اوج آزمودني ها اندازه گيري شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه خطر ايسكمي ميوكارد در مردان سنين ۷۷-۶۰ سال به طور معناداري بالاتر از مردان سنين ۵۹-۴۵ سال بود (۰/۰۴۹=P). مردان ۷۷-۶۰ سال در شاخص هاي خوب (سطح فعاليت بدني، اكسيژن مصرفي بيشينه و بيشتر شاخص هاي سبك زندگي) به طور معناداري پايين تر و در شاخص هاي بد (نسبت كمر/لگن، شاخص شكل بدن، فشارخون سيستول مچ پا، فشارخون سيستول و دياستول بازو) به طور معناداري بالاتر از مردان ۴۵-۵۹ سال بودند (۰/۰۳۱ P، براي همه متغيرها). همچنين، تفاوت معناداري در خطر ايسكمي بين گروه ها مشاهده نشد، وقتي بر اساس سطح فعاليت بدني يكسان بودند. نتيجه گيري: با توجه به اين يافته ها، به نظر مي رسد كه بالاتر بودن خطر ايسكمي ميوكارد در مردان سنين ۷۷-۶۰ سال در مقايسه با مردان سنين ۵۹-۴۵ سال تنها به دليل تفاوت در سن نيست، بلكه افزايش شاخص هاي بد و كاهش شاخص هاي خوب يا تركيبي از اين دو تأثير قابل توجهي دارند.