بررسي راديولوژيك ارتباط بروز سينوزيت مزمن با وارياسيون هاي آناتوميك حفره بيني

زمينه: سينوزيت مزمن به التهاب علامت دار مخاط سينوس هاي پارانازال براي حداقل 12 هفته اطلاق مي شود. عوامل خطرزاي متعددي شامل؛ مشكلات ژنتيك، رينيت آلرژيك، ريفلاكس گاستروازوفاژيال، تماس با دود سيگار و وارياسيون هاي آناتوميك در بروز اين بيماري نقش دارند. در مطالعات مختلف وارياسيون هاي آناتوميك حفره بيني به عنوان يكي از مهم ترين عوامل زمينه اي براي اين بيماري مطرح شده اند. هدف: اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين وارياسيون هاي آناتوميك حفره بيني و ابتلا به سينوزيت مزمن انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 218 نفر از مراجعين بالاي 18 سال مشكوك به سينوزيت مزمن در درمانگاه تخصصي بيماري هاي عفوني بيمارستان بوعلي قزوين طي سال هاي 1394 تا 1396 صورت گرفت. بيماران براساس تأييد يا عدم تأييد سينوزيت در سي تي اسكن در دو گروه قرار و شيوع متغيرهاي زمينه اي و وارياسيون هاي آناتوميك در آن ها مورد مقايسه قرار گرفت. در تحليل آماري از آزمون هاي مجذور كاي و آزمون دقيق فيشر استفاده شد. يافته ها: از 218 نفري كه وارد مطالعه شدند در 103 نفر (%47/2) شواهد سينوزيت مزمن در سي تي اسكن وجود داشت. در بررسي آماري ارتباط بين بروز سينوزيت مزمن با كمپلكس اوستئومنتال بسته (0/001 =P) و كونكا بولوزا (0/01 =P) معني دار بود و بين بروز سينوزيت مزمن و انحراف تيغه بيني، انحراف متناقض توربينه مياني، سلول اگرنازي و سلول هالر ارتباط معني داري يافت نشد. نتيجه گيري: در اين مطالعه بين وجود بعضي از وارياسيون هاي آناتوميك حفره بيني مانند كمپلكس اوستئومئاتال بسته و كونكابولوزا و بروز سينوزيت مزمن ارتباط آماري معني داري مشاهده شد. تغييرات ايجاد شده در ونتيلاسيون و درناژ طبيعي سينوس ها مي توانند به عنوان عاملي براي اين همراهي در نظر گرفته شوند.