ادراك دانش‌آموزان دبيرستاني شهر شيراز نسبت به فعاليت ‌هاي پرورشي مدارس و بررسي رابطه آن با متغيرهاي زمينه‌اي

هدف از پژوهش حاضر بررسي ادراك دانش آموزان نسبت به فعاليت هاي پرورشي و پيش بيني رابطه آن با متغيرهاي زمينه اي (جنس، رشته و پايه) است. روش پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي است. جامعۀ آماري پژوهش كليه دانش آموزان دبيرستان هاي شهر شيراز در سال تحصيلي 90- 89 (58429 نفر) بود كه با استفاده از روش تصادفي خوشه اي تعداد 303 نفر، شامل 148 نفر پسر و 151 نفر دختر به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديدند. به منظور گردآوري داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روايي و پايايي اين پرسش نامه توسط ملاك هاي روان سنجي مورد تاييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي گروه هاي وابسته و مستقل، تحليل رگرسيون و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه ادراك دانش آموزان از فعاليت هاي پرورشي مدارس در ابعاد سه گانۀ علاقه نسبت به انجام فعاليت پرورشي، مشاركت در انجام فعاليت هاي پرورشي و آگاهي از آسيب ها يا تهديدكننده هاي فعاليت پرورشي متفاوت است. بدين معني كه علاقه دانش آموزان نسبت به فعاليت هاي پرورشي در مقايسه با مشاركت آنان در فعاليت هاي پرورشي در مرتبۀ پايين تري قرار دارد و ميزان مشاركت آن ها در فعاليت هاي پرورشي در مقايسه با ميزان شناخت آنان از آسيب هاي فعاليت هاي پرورشي در مرحله بالاتري واقع شده است. از اين رو تنزل ميزان علاقه دانش آموزان در مقايسه با ميزان مشاركت آنان مي تواند شكاف و فاصلۀ ميان نظر و عمل را تبيين كند. علاوه بر اين نتايج حاصله نشان داد كه بين متغيرهاي زمينه اي از جمله جنسيت دانش آموزان و ادراك آن ها از فعاليت هاي پرورشي در ابعاد سه گانه علاقه، مشاركت و آگاهي از آسيب ها رابطه معنا داري وجود ندارد، در حالي كه بين ساير متغيرهاي زمينه اي از جمله رشته و پايه تحصيلي با ادراك دانش آموزان از فعاليت هاي پرورشي در مدارس رابطه معنا داري ديده مي شود.