رابطه هوش هيجاني، كمال گرايي و اهمال كاري تحصيلي در دانش آموزان پايه ششم ابتدايي

The relationship between emotional intelligence, perfectionism and educational procrastination in sixth grade male students in Rasht first district

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه هوش هيجاني، كمال­ گرايي دانش‌آموزان و اهمال­كاري تحصيلي بود. روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري آن را تمامي دانش آموزان پسر سال ششم دوره ابتدايي ناحيه يك رشت (2218 نفر) در سال تحصيلي 1396-1397تشكيل دادند. از بين جامعه آماري، بر اساس جدول كرجسي و مورگان 240 نفر با استفاده از نمونه­ گيري خوشه ­اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه كمال­ گرايي چند بعدي هويت و فلت (1991)، پرسشنامه هوش هيجاني شرينگ (1996)و پرسشنامه سولومون و راث بلوم (1984) بود. دادهها با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره با استفاده از نرم افزارspss21 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين مولفههاي كمال­ گرايي (خويشتن­ مدار و كمال­ گرايي كل) با اهمال­ كاري رابطه وجود داشت (0/01>p). همچنين بين هوش هيجاني با اهمال­ كاري رابطه وجود نداشت (0/01

Purpose: The purpose of the present study was to investigate the relationship between emotional intelligence, student perfectionism and academic procrastination. Method: This study was descriptive-correlational. The statistical population consisted of all male students of elementary school of Rasht region (2218 students) in the academic year 1396-1396. From the statistical population, according to Krejcie and Morgan table, 240 people were selected using cluster sampling. The research tools were Multidimensional Perfectionism Identity and Felt Questionnaire (1991), Shearing Emotional Intelligence Questionnaire (1996) and Solomon & Ruth Bloom Questionnaire (1984). Data were analyzed using Pearson correlation and multivariate regression using spss21 software. Results: The results showed that there was a relationship between perfectionism (self-restraint and total perfectionism) with procrastination (p <0.01). Also, there was no relationship between emotional intelligence and procrastination (p <0.01). Conclusion: With increasing perfectionism in students, their procrastination increases. Therefore, it is necessary to incorporate emotional intelligence as a skill in their courses.