شبيه‌سازي داربست‌هاي ژلاتين، ژلاتين- ‌كيتوسان و پلي‌كپرولاكتون در شبكيه چشم ‌و مقايسه گراديان فشار و اثر ضخامت روي ‌گراديان فشار

اهداف: بيماري تخريب وابسته به سن‌ ماكولا (AMD)، يكي از بزرگ‌ترين دلايل ازبين‌رفتن بينايي بعد از ۵۰سالگي در جهان است. بيماري AMD، سلول‌هاي رنگدانه شبكيه را تخريب مي‌كند. مهندسي بافت شبكيه با استفاده از داربست‌هاي مختلف، محيط مناسبي براي رشد سلول‌هاي اپيتليوم رنگدانه شبكيه فراهم مي‌كند. اين داربست‌ها ممكن است تغييراتي در فشار داخل چشم ايجاد كنند و در نتيجه باعث بيماري جدايش سلول‌هاي اپيتليوم رنگدانه و شبكيه شوند. هدف پژوهش حاضر، شبيه‌سازي داربست‌هاي ژلاتين، ژلاتين كيتوسان و پلي‌كپرولاكتون در شبكيه چشم و مقايسه گراديان فشار و اثر ضخامت روي گراديان فشار بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربي حاضر، در مرحله اول، سه داربست ژلاتين، ژلاتين كيتوسان و پلي‌كپرولاكتون براي بررسي متوسط ميزان فشار داربست با نرم‌افزار COMSOL ۵.۱.۱ و قانون دارسي، شبيه‌سازي شدند. در مرحله بعدي داربست ژلاتين كيتوسان با ضخامت‌هاي ۱۰ و ۲۰ميكرون با قانون دارسي، شبيه‌سازي شد تا اثر ضخامت روي متوسط فشار بررسي شود. يافته‌ها: ميزان فشار خروجي از داربست ژلاتين برابر با ۱۹۸۶/۳۰۸پاسكال محاسبه شد كه از ميزان فشار لايه كروئيد كمتر بود و از ميزان فشار خروجي ساير داربست‌ها هم مقدار كمتري داشت. متوسط فشار داربست ژلاتين كيتوسان با ضخامت ۱۰ و ۲۰ميكرون در گام زماني آخر به‌ترتيب برابر با ۱۹۹۷/۳۱ و ۲۰۰۳/۱۳پاسكال بود. نتيجه‌گيري: داربست ژلاتين، ميزان متوسط فشار كمتري را نسبت به داربست ژلاتين كيتوسان و پلي‌كپرولاكتون در شبكيه چشم ايجاد مي‌كند و داربست مناسب‌تري نسبت به داربست‌هاي ديگر است. در شبيه‌سازي داربست ژلاتين كيتوسان، افزايش ضخامت باعث افزايش فشار و ايجاد اختلال در شبكيه مي‌شود.