القاي آپوپتوز در سلول‌هاي گليوما به‌وسيله مهار ژن HIF-1α

اهداف: فاكتور رونويسي HIF۱، يك عامل تعيين‌كننده كليدي در تنظيم ژن وابسته به اكسيژن است كه نقش آن براي بقا و پيشرفت تومورهاي سرطاني به اثبات رسيده است. بررسي تاثير سركوب HIF-1α براي بررسي فرآيندهاي وابسته HIF۱ و تداخل با حوادث پاتوفيزيولوژيك ناشي از هيپوكسي اهميت دارد. هدف پژوهش حاضر القاي آپوپتوز در سلول‌هاي گليوما به‌وسيله مهار ژن HIF-1α بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش تجربي، siRNA اختصاصي عليه ژن HIF-1α از سرورهاي OligoWalk وMit (siRNA.wi.mit.edu) و بخش طراحي آنلاين شركت‌هاي Invivogene و Qiagene طراحي شد و كارآيي خاموش‌سازي آن در رده سلولي گليوماي U۸۷ به‌وسيله تكنيك ريل‌تايم پي‌سي‌آر به‌صورت كمَي مورد بررسي قرار گرفت. براي پي‌بردن به تاثير كاهش بيان در روند چرخه سلولي و آپوپتوز، رنگ‌آميزي با PI و انكسين PI انجام و با تكنيك فلوسايتومتري، تعداد سلول‌ها در هر فاز و ميزان مرگ‌ومير سلولي با كنترل مقايسه شد. يافته‌ها: siRNA اختصاصي طراحي‌شده براي ژن HIF-1α قادر به كاهش بيان ژن به ميزان ۴۰% بود. تيمار سلول‌هاي U۸۷ پس از ۲۴ ساعت سبب افزايش ۶% سلول‌ها و پس از ۴۸ ساعت، سبب ۱۲% افزايش سلول‌ها در مرحله sub G۱ شد. در تاييد تغييرات چرخه سلولي، تيمار ۴۸ساعته، سبب القاي آپوپتوز در ۵۸% سلول‌ها شد كه با توجه به ميزان ۱/۵درصدي آپوپتوز در سلول‌هاي كنترل، اين مقدار مرگ سلولي بسيار چشمگير بود و توانايي siRNA طراحي‌شده را در القاي آپوپتوز نشان داد. نتيجه‌گيري: القاي آپوپتوز با siRNA اختصاصي طراحي‌شده عليه ژن HIF-1α بر كاهش بيان ژن HIF-1α، روند رشد سلول‌ها و افزايش آپوپتوز تاثير قابل ملاحظه‌اي دارد.