مقايسه تأثير تحريك الكتريكي عملكردي و ورزش درماني عملكردي در درمان سكته مغزي ايسكمي: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده

زمينه و هدف: سكته مغزي سومين علت ناتواني و مرگ و مير در جهان محسوب مي شود. بنابراين، يافتن درمان جديدي جهت افزايش توان بخشي معلوليت بعد از سكته مغزي مهم است. هدف از اين مطالعه تعيين تأثير تحريك الكتريكي عملكردي و ورزش درماني عملكردي در درمان سكته مغزي ايسكمي‌ بود. مواد و روش ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي شده، در كلينيك فيزيوتراپي فاطميه(س) رفسنجان در سال 1397 انجام شد. تعداد 33 بيمار مبتلا به سكته مغزي ايسكمي، به طور تصادفي به سه گروه مساوي تقسيم شدند كه به ترتيب تحريك الكتريكي عملكردي، ورزش درماني عملكردي و درمان رايج فيزيوتراپي طي 10 جلسه دريافت كردند. قدرت مشت كردن، شدت اسپاستيسيتي، توانايي راه رفتن و ارزيابي سطح معلوليت در طي جلسات اول، دهم و يك ماه بعد از درمان بررسي شد. داده ها با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه، دوطرفه با اندازه گيري هاي مكرر به همراه آزمون مقايسات چندگانه Tukey و مجذور كاي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه 10 جلسه تحريك الكتريكي از ورزش درماني عملكردي و درمان رايج فيزيوتراپي در كاهش اسپاستيسيتي، افزايش توانايي راه رفتن و كاهش سطح معلوليت سكته مغزي ايسكمي ‌مؤثرتر بوده است (0.001˂p). اما اين سه روش در افزايش قدرت مشت كردن با هم تفاوت معني داري نداشتند (0.070=p). نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين مطالعه پيشنهاد مي شود كه تحريك الكتريكي عملكردي در درمان عوارض سكته مغزي نظير اسپاستيسيتي، مشكل راه رفتن و كاهش معلوليت استفاده شود.