ارتباط هوش معنوي پرستاران با كيفيت مراقبت پرستاري از ديد پرستاران و بيماران

پيش زمينه و هدف: هدف نهايي پرستاران ارتقاي كيفيت مراقبت مددجويان است. ويژگي هاي انساني و باورهاي پرستاران مي تواند به ايفاي بهتر نقش حرفه اي آن ها كمك نمايد. مطالعه حاضر براي بررسي ارتباط بين هوش معنوي پرستاران و كيفيت مراقبت آن ها از ديدگاه خودشان و بيماران انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش توصيفي به روش نمونه گيري در دسترس با مشاركت 200 پرستار باليني و بيمار بستري در بيمارستان انجام گرفت. از پرسشنامه هوش معنوي 42 سؤالي بديع و كيفيت مراقبت پرستاري كيوآلپاك استفاده گرديد كه روايي آن ها به روش محتوي و پايايي به روش آلفاي كرونباخ به ترتيب با ضريب 0.85 و 0.8 مورد تأييد قرار گرفت. رابطه بين هوش معنوي و كيفيت مراقبت مددجويان با آزمون آماري ضريب همبستگي پيرسون بررسي شد. يافته ها: ميانگين نمره هوش معنوي پرستاران 16.0 plusmn; 117.2 و ميانگين نمره كيفيت مراقبت پرستاري از ديدگاه خودشان 40.0 plusmn; 177.4 بود، درحالي كه ميانگين كيفيت مراقبت از ديدگاه بيماران 20.0 plusmn;121.2 بود. بين هوش معنوي و كيفيت مراقبت هاي پرستاري همبستگي مثبت خطي معني دار وجود داشت (p=0.020 و r=0.231) اما بين مشخصات دموگرافيك مانند جنس، مدرك تحصيلي و سابقه كار با هوش معنوي و كيفيت مراقبت هاي پرستاري رابطه آماري معني داري مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: هوش معنوي در تقويت باورها و شخصيت پرستاران، مي تواند به بهبود كيفيت مراقبت بيماران كمك نمايد. بنابراين برخورداري از هوش معنوي بالاتر پرستاران، در محيط كار مي تواند در ارتقاي عملكرد بهتر و ايفاي نقش مؤثر باشد كه اين خود به ارتقاي سلامت مددجويان مي انجامد.