هنر پرستاري: تجربه مددجويان در يك مطالعه پديده‌ شناسي

پيش زمينه و هدف: متأسفانه عليرغم تأكيد مستندات موجود و نظريه هاي معاصر بر اين باور كه پرستاري هم علم و هم هنر است بااين وجود مرور مطالعات منتشرشده حاكي از بررسي هاي متوالي در خصوص گسترش علم پرستاري است. اين در حالي است كه بسياري معتقدند با شناخت و درك اين مفهوم در عرصه هاي باليني مي توان آگاهي زيبايي شناسي را در پرستاري و آموزش دانشجويان توسعه داد. ازآنجايي كه هيچ مطالعه اي در درك هنر پرستاري در فرهنگ پرستاري ايران انجام نشده است بنابراين اين مطالعه با هدف تبيين ادراك مددجويان از هنر پرستاري انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه كيفي از نوع پديده شناسي تفسيري بود. شركت كنندگان دراين بررسي شامل 12 مددجوي بستري در بيمارستان بودند كه به روش هدفمند انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مصاحبه غير ساختاريافته استفاده شد و تجربيات توصيف شده با شيوه پديده شناسي تفسيري ون مانن تحليل شدند. يافته ها: پس از تحليل داده ها 13 خوشه و پنج درون مايه اصلي از تجربيات زنده مددجويان در مواجهه با پديده هنر پرستاري استخراج شدند. درون مايه ها شامل: توصيفي ذهني، معنويت آشكار، گشودن بن بست هاي درماندگي، احساس يكي بودن و تبلور توانمندي فراتر از حد وظيفه بودند. بحث و نتيجه گيري: درون مايه هاي استخراج شده از تجربه هنر پرستاري در اين مطالعه دربرگيرنده رفتارهاي مراقبتي كلي نگر در ادبيات كنوني پرستاري با تأكيد بر معنويت و مهارت بود كه با شناسايي آن ها مي توان موجبات ارائه بيشتر آن توسط پرستاران را فراهم نمود و به انتظارات واقعي مددجويان پاسخ داد.