تأثيرگذاري فاكتورهاي كليدي بر مدل حكمراني شبكه‌اي مطلوب در نظام سلامت: رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري

مقدمه: با توجه به پيچيدگي خدمات در نظام سلامت كه مستلزم تعامل افراد و سازمان هاي مختلف مي باشد، ضعف در مدل هاي حكمراني شبكه اي منجر به بروز تعارضات مختلف مانند تعارضات مالي، غير شفاف بودن چارچوب هاي پاسخگويي در قبال خطاهاي پزشكي و مشكل در هماهنگي هاي بين تيمي مي گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسي عملي فاكتورهاي اساسي مؤثر بر طراحي مدل حكمراني شبكه اي مطلوب در نظام سلامت به صورت هم زمان است. روش ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي كمي و از منظر نتيجه يك پژوهش همبستگي بود. در پژوهش حاضر، با بررسي متون، متغيرهاي مؤثر بر حوزه هاي حكمراني شبكه شناخته شدند. بر اساس فرضيات در نظر گرفته شده مدل ساختاري مورد نظر توسعه داده شد. داده هاي پژوهش حاضر با استفاده از پرسش نامه ي استاندارد از دو شبكه ي همكاري در زمينه ي آزمايشگاه هاي تشخيص طبي و يك شبكه تأمين تجهيزات پزشكي با مجموع 194 سازمان عضو شبكه هاي مذكور در مجموع به تعداد 98 پرسش نامه جمع آوري شد. جهت آزمون فرضيات پژوهش از مدل سازي معادلات ساختاري روش حداقل مربعات جزئي و از نرم افزار اسمارت پي ال اس 2 استفاده شد. يافته ها: فاكتورهاي رفتار فرصت طلبانه، اعتماد، تعهد، اشتراك گذاري اطلاعات، اشتراك گذاري دانش به عنوان فاكتورهاي كليدي تأثيرگذار بر مدل حكمراني و همچنين، همكاري و هماهنگي جهت ارزيابي حكمراني شبكه اي در مدل ساختاري پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه تعهد و اشتراك گذاري اطلاعات داراي بيشترين تأثير مستقيم بر حكمراني شبكه هستند. همچنين، رفتار فرصت طلبانه داراي تأثير منفي و شديدي بر اعتماد در شبكه بوده كه از اين طريق بر حكمراني شبكه تأثيرگذار بوده است. نتيجه گيري: جهت طراحي مدل حكمراني شبكه اي مطلوب در نظام سلامت بايد به اعتماد و تعهد توجه ويژه اي گردد. همچنين، اين متغيرها مي توانند با بهبود اشتراك گذاري اطلاعات بر حكمراني شبكه تأثير بگذارند. علاوه بر در نظر گرفتن فاكتورهاي ياد شده، مدل حكمراني بايد به گونه اي طراحي گردد تا از رفتار فرصت طلبانه ي اعضا جلوگيري نمايد.