علل عدم تأثير آموزش‌هاي مداوم بر كيفيت مراقبت پرستاري ويژه جراحي قلب باز

مقدمه: در حال حاضر بالا بردن توانمندي هاي پرسنل پرستاري، در رأس برنامه هاي مديران پرستاري قرار گرفته است. آموزش مداوم هم روش رايجي است كه دانش و مهارت ها و توانايي عملكرد پرستاران را افزايش مي دهد. هدف: تعيين عوامل مؤثر بر عدم به كارگيري آموزش هاي ضمن خدمت در انجام مراقبت هاي پرستاري جراحي قلب باز بزرگسالان بوده است. مواد و روش ها:اين مطالعه ي توصيفي مقطعي در سال 1395 انجام گرفته كه (62) پرستاران باليني بخش هاي مراقبت هاي ويژه جراحي قلب بيمارستان قلب و عروق شهيد رجايي تهران در آن شركت داشتند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته؛ شامل 30 گويه در 4 بعد ويژگي هاي فردي و حرفهاي پرستاران، ويژگي هاي محيطي، فرآيند آموزش و بعد سازماني و مديريتي بود. به منظور روايي ابزار از روش روايي محتوي و روايي صوري استفاده شد. پايايي ابزار، از طريق همگني دروني با آزمون آلفاكرونباخ 0/80 تأييد شد. داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي با نرم افزار SPSS 16 تحليل شدند. يافته ها: (93/5) درصد پرستاران به تأثير (زياد) نبود انگيزه براي يادگيري، ( 84 ) درصد پرستاران، در دسترس نبودن مطالب آموزشي و با تأثير زياد ذكر كرده اند. (95) درصد پرستاران هم ارزشيابي باليني مرتبط با آموزش و صلاحيت مدرسان را به ميزان زياد مؤثر دانستند. در بعد مديريتي و سازماني هم، (98/5) درصد، تأثير زياد نظارت و پيگيري موارد آموزشي و نداشتن معيار مناسب ارزشيابي را ذكر كردند. نتيجه گيري: برخورداري از مديريت پرستاري اثر بخش و استفاده از شيوه هاي انگيزش دهي مؤثر، مشاركت پرستاران در تصميم گيري ها و نظارت و كنترل بر عملكرد مراقبتي براي ارزشيابي هاي منصفانه آنها مي تواند در افزايش كارايي آموزش هاي ضمن خدمت و كيفيت مراقبت پرستاري در بخش هاي ويژه بخصوص جراحي قلب باز مؤثر باشد.