اعتباريابي ابزار «ارتباط پزشك- پرستار » در بروز خطاي دارويي پرستاران براساس الگوي ريزن

مقدمه: خطاهاي پزشكي ازجمله خطاهاي دارويي يكي از چالش برانگيزترين عوامل مرتبط با ايمني بيمار در تمام كشورها است. در مدل خطاي دارويي پرستاران براساس مدل خطاي انساني ريزن، ارتباط حرفه اي يكي از متغيرهاي تأثيرگذار در وقوع خطاهاي دارويي توسط پرستاران است. هدف: بررسي روايي و پايايي ابزار ارتباط پزشك پرستار در خطاي دارويي پرستاران براساس الگوي خطاي انساني ريزن بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع روش شناسي است كه براي تعيين روايي و پايايي ابزار ارتباط پزشك پرستار (2003 Gittell) با استفاده از تحليل عاملي تأييدي استفاده شده است. بعد از ترجمه ابزار مذكور براساس الگوي وايلد و همكاران (2005)، روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي و روايي صوري با نظر متخصصان پرستاري و پرستاران انجام شد. جامعه آماري، جهت پرستاران شاغل در بخش هاي مختلف مراكز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي بودند كه براساس معيارهاي ورود به پژوهش، 150 نفر از آن ها به روش در دسترس انتخاب شدند، جهت بررسي همساني دروني و ثبات ابزار از ضريب آلفاي كرونباخ و ضريب همبستگي آزمون پس آزمون و جهت روايي سازه از تحليل عاملي استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين سن پرستاران 7/87 ±34/8 و اكثريت آن ها زن با ميانگين سابقه كاري 6/80±10/10بودند. بعد تأييد روايي صوري، تحليل عاملي جهت روايي سازه و بررسي عامل ها نشان دهنده تك عاملي بودن (سرعت، دقت و مناسب بودن ارتباط) ابزار مذكور بود. ضريب آلفاي محاسبه شده در اين پژوهش (0/80= α) جهت همساني نشان داد كه اين ابزار از پايايي بالايي برخوردار است و ضريب همبستگي آزمون پس آزمون (0/74=ICC) نشان دهنده ثبات ابزار بود. نتيجه گيري: مديران پرستاري مي توانند از ابزار فوق براي بررسي ارتباط بين حرفه اي پزشك و پرستار و در نهايت بهبود آن در سيستم هاي سلامتي استفاده نمايند. بدين ترتيب قادر خواهند بود كه خطاهاي داروي حاصل از ارتباط بين حرفه اي را كاهش دهند.