اثر رفتار اخلاقي مديران بر رفتار مراقبتي پرستاران با توجه به نقش واسطه‌اي جواخلاقي و وفاداري سازماني

مقدمه: رفتار مراقبتي جوهره اصلي اقدامات پرستاري است. لذا، شناسايي عوامل مؤثر و پيش بيني كننده رفتار مراقبتي پرستاران در بيمارستان ها به عنوان سازمان هاي خدمت مدار بسيار حائز اهميت است. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثر رفتار اخلاقي مديران بر رفتار مراقبتي پرستاران با توجه به نقش واسطه اي جواخلاقي و وفاداري سازماني در سال 1395 انجام شد. مواد و روش ها: روش تحقيق پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي مبتني بر مدل علي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل پرستاران بيمارستان هاي خصوصي شهر شيراز مي باشد. گروه نمونه شامل 245 زن و 77 مرد، با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، انتخاب شدند. ابزار سنجش در اين پژوهش، چهار پرسشنامه سنجش رفتار اخلاقي بهشتي فر (2010)، رفتار مراقبتي وولف و همكاران(1994)، جواخلاقي ويكتورو كالن (1998)، وفاداري سازماني الن و ماير (1990) بوده است كه روايي و پايايي ابزار مورد تأييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده هاي اين پژوهش نيز از شاخص هاي آمار استنباطي(ضرايب همبستگي پيرسون، تحليل مسير) به وسيله نرم افزار LISREL و SPSS استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد مؤلفه هاي رفتار اخلاقي از طريق واسطه گري جواخلاقي و وفاداري سازماني بر رفتار مراقبتي پرستاران داراي اثر غيرمستقيم هستند. هيچ كدام از مؤلفه هاي ادراك از رفتار اخلاقي مديران به عنوان متغيرهاي برونزاي پژوهش (مسؤوليت پذيري، رفتار عادلانه، امانت داري و گذشت) بر رفتار مراقبتي داراي اثر مستقيم نيستند. در بين مؤلفه هاي ادراك از رفتار اخلاقي، مسؤوليت پذيري بيشترين اثر غيرمستقيم بر رفتار مراقبتي دارد. نتيجه گيري: مديران بيمارستان ها به مؤلفه هاي رفتار اخلاقي و عمل به آنها به خصوص در بخش پرستاري اهميت دهند تا با تحت تأثير قرار دادن جواخلاقي حاكم بر بيمارستان ها و وفاداري سازماني پرستاران، كيفيت رفتار مراقبتي آنها را از بيماران در جهت مثبت متحول سازند.