همدلي پرستار با بيمار: اثر حمايت‌هاي اجتماعي ادراك‌شده و مسؤوليت‌‌پذيري اخلاقي در برابر بيمار

مقدمه: همدلي پرستاران با بيماران، به عنوان رفتاري اخلاقي در راستاي حفظ كرامت انساني بيماران، همواره مدنظر مديران بيمارستان ها و سياستگذاران حوزه سلامت بوده است. در اين راستا آنچه حائز اهميت است، شناسايي علل و زمينه هايي است كه بتوان از طريق آنها بروز چنين رفتارهايي را در پرستاران تقويت نمود. هدف: هدف از مطالعه حاضر، آزمون مدلي است كه در آن، عوامل مؤثر بر رفتارهاي همدلانه ي پرستاران در برابر بيماران تبيين شده است. مواد و روش ها: در مطالعه ي حاضر، نمونه اي مشتمل بر 143 نفر از پرستاران يك بيمارستان دولتي در شهرستان ياسوج، با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و پرسشنامه هاي سنجش حمايت هاي اجتماعي ادراك شده پرستاران، سنجش دلبستگي شغلي پرستاران و سنجش مسؤوليت پذيري اخلاقي در بين آنها توزيع گرديد. همچنين، جهت سنجش رفتارهاي همدلانه ي پرستاران نيز از پرسشنامه اي محقق ساخته استفاده شد. جهت ارزيابي پايايي ابزار مربوطه، از شاخص هاي ضريب آلفاي كرونباخ (0/710/91) و پايايي مركب(0/850/92) استفاده گرديد. پرستاران به صورت خود گزارشي ابزارها را تكميل نمودند. به منظور تحليل توصيفي داده ها از مجموعه اي از آزمون هاي توصيفي در بستر نرم افزار آماري (SPSS) و جهت تحليل روابط ميان متغيرهاي پژوهش نيز از روش مدليابي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزيي (PLS) استفاده شد. يافته ها: يافته ها حاكي از اين بود كه هر دو بُعد حمايت هاي اجتماعي ادراك شده پرستاران، مشتمل بر حمايت عاطفي و حمايت ابزاري، به ترتيب با ميزان تأثير 0/27 و 0/34 و سطح معني داري 2/41 و 3/13 بر دلبستگي پرستاران به شغل تأثيرگذار است. افزون بر اين، دلبستگي شغلي و مسؤوليت پذيري اخلاقي پرستاران نيز، به ترتيب با ميزان تأثير 0/28 و 0/45 و سطح معني داري 3/50 و 5/37 بر همدلي آنها با بيماران تأثيرگذار بودند. نتيجه گيري: به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود كه با فراهم نمودن حمايت هاي اجتماعي براي پرستاران به عنوان يك عامل مديريتي و در كنار آن، مسؤوليت پذيري اخلاقي پرستاران به عنوان يك عامل فردي، و تشويق ان با عملكرد هاي مديريتي، بروز رفتارهاي همدلانه عاطفي آنها با بيماران را افزون نمايند.