بررسي تأثير اجراي الگوي سازگاري روي بر شدت خستگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

پيش زمينه و هدف: خستگي يكي از علائم شايع مولتيپل اسكلروزيس است و مي تواند فرد را در انجام فعاليت هاي روزانه محدود نمايد. دستيابي به سلامتي در بيماري مزمن با برقراري سازگاري در ابعاد گوناگون وجود بيمار، امكان پذير است. يكي از الگوهاي كاربردي و مؤثر در پرستاري كه به طور خاص به اين موضوع توجه كرده است الگوي سازگاري روي است. لذا اين مطالعه باهدف تعيين تأثير اجراي برنامه مراقبتي بر اساس الگوي سازگاري روي بر شدت و آثار خستگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس عضو انجمن ام اس اروميه سال 1394 انجام شد. مواد و روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي 80 نفر از بيماران مبتلا به ام اس كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 40 نفري مداخله و كنترل تخصيص داده شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات در اين مطالعه پرسشنامه ي استاندارد شدت خستگي بود كه پيش و پس آزمون در هر دو گروه تكميل گرديد. مداخله شامل 6 جلسه (2 جلسه آموزش عمومي و 4 جلسه اجراي برنامه مراقبتي بر اساس رفتارهاي ناسازگار) بود. بعد از پيگيري به مدت دو ماه و انجام پس آزمون با استفاده از نرم افزار SPSS از آمار توصيفي براي بررسي خصوصيات جامعه ي موردمطالعه و از Mann - Whitney براي داده هاي كمي نان پارامتريك و Ttest براي داده هاي كمي پارامتريك استفاده شد. يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد، قبل از مداخله، ميانگين نمرات شدت خستگي بين دو گروه ازنظر آماري تفاوت معناداري نداشت. ميانگين نمرات شدت خستگي بعد از اجراي برنامه مراقبتي بر اساس الگوي سازگاري روي در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل كاهش يافت كه اين كاهش ازنظر آماري معنادار بود (0/001 P). نتيجه گيري: اجراي الگوي سازگاري روي، شدت خستگي افراد مبتلا به ام اس را كاهش داد، لذا پيشنهاد مي شود پرستاران از اين الگوي كم هزينه در كاهش شدت خستگي و عوارض ناشي از آن استفاده كنند.