اثر غيرمستقيم باز بودن به تجربه و عملكرد شغلي پرستاران: ميانجيگرهاي شخصيت پويا، برازندگي حرفه‌اي و موفقيت شغلي ادراك‌شده

مقدمه: توجه به عملكرد شغلي كاركنان كه از ميان آن ها پرستاران بزرگ ترين بخش از نيروي انساني نظام سلامت را تشكيل مي دهند، يكي از عوامل موفقيت سازماني است و استفاده از نيروي انساني كارآمد در سازمان ها، دغدغه تمام مديران است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي نقش ميانجي گري برازندگي شغلي، موفقيت شغلي ادراك شده و شخصيت پويا در رابطه با باز بودن به تجربه بر عملكرد شغلي پرستاران بيمارستان هاي اهواز است. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي با رويكرد معادلات ساختاري است كه در سال (1394) انجام شد. الگوي پيشنهادي در يك نمونه ي (256) نفري از پرستاران بيمارستان هاي اهواز كه با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند، آزموده شد. اطلاعات توسط (5) پرسشنامه شامل برازندگي حرفه اي آدامز، وبستر و بايراسكي (2010)، موفقيت شغلي ادراك شده گربنر، ايلفرينگ و سمر (2008)، شخصيت پويا سيبرت، كرانت و كرايمر (1999)، بعد شخصيتي باز بودن به تجربه آزمون نئو پيآي آر مك كري و كاستا (1985) و عملكرد شغلي تن هورن و رو (1988) جمع آوري گرديد كه ضرايب پايايي اين پرسشنامه ها با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب (0.69، 0.69، 0.83، 0.89، 0.81) به دست آمد. براي ارزيابي الگوي پيشنهادي و آزمون اثرهاي واسطه اي از تحليل معادلات ساختاري و روش بوت استراپ استفاده گرديد. يافته ها: بيانگر تطابق و برازش الگوي پيشنهادي با داده هاي واقعي بود ميانگين مجذورات خطاي تقريب، شاخص برازندگي تطبيقي و شاخص نيكويي برازش به ترتيب، 0.07، 0.98 و 0.98 به دست آمد. علاوه بر آن نتايج نشان دادند كه برازندگي شغلي، موفقيت شغلي ادراك شده و شخصيت پويا ميانجيگرهاي مناسبي در تبيين تأثير باز بودن به تجربه بر عملكرد شغلي محسوب مي شوند. نتيجه گيري: براساس يافته هاي به دست آمده مديران سازمان ها بايد شرايطي را براي ارتقاءي سطح عملكرد شغلي با فراهم آوردن محيطي براي برازنده نمودن بيشتر حرفه و كمك به درك بهتر موفقيت شغلي و ايجاد محيطي جهت بالنده نمودن صفات شخصيتي فراهم آورند.