پيش‌بيني بهزيستي روان‌ شناختي براساس همدلي و خود-دلسوزي در پرستاران

مقدمه: پرستاران شاغل در بخش هاي مختلف بيمارستان به دليل شرايط سخت كاري بيشتر در معرض مشكلات بهداشت روان قرار دارند، بنابراين شناسايي متغيرهاي كمك كننده براي بهزيستي رواني الزامي است. هدف: اين پژوهش با هدف پيش بيني بهزيستي روان شناختي براساس همدلي و خوددلسوزي در پرستاران در سال 1395انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه پرستاراني بودند كه در بيمارستان دولتي بوكان مشغول به كار هستند(318=N). حجم نمونه شامل 200 پرستار (110 زن و 90 مرد) بود كه به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه ي همدلي داويس (1983)، خود دلسوزي نف (2003) و بهزيستي روان شناختي ريف (1980) بود. ميزان آلفاي كرونباخ براي اعتبار بخشي ابزار به ترتيب (0/75، 0/81 و 0/71) بود. روش تجزيه و تحليل داده ها ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام بود. داده هاي در نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين همدلي و خوددلسوزي با بهزيستي روان شناختي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد(0.01 P). نتايج رگرسيون نشان داد كه همدلي با ضريب بتاي (0/56) بيشتر از خوددلسوزي با ضريب بتاي(0/49) بر روي بهزيستي روان شناختي پرستاران اثر دارد. همچنين از بين مؤلفه هاي همدلي دغدغه همدلانه با ضريب بتاي (0/40) بيشترين و از بين مؤلفه هاي خوددلسوزي احساس مشترك انساني در مقابل انزوا با ضريب بتاي (0/42) بيشترين تأثير را بر بهزيستي روان شناختي داشته اند. نتيجه گيري: تقويت ميزان همدلي و خوددلسوزي در پرستاران در حين آموزش و كار توسط سرپرستاران ضروري است و تأثير مثبتي بر افزايش بهزيستي رواني آنها دارد.