عنوان مقاله :
تأثير مداخله آموزشي و رفتار تعاملي بر تغيير رفتارهاي پرخطر معتادان تزريقي مركز گذري كاهش آسيب اعتياد شهر اروميه
پديد آورندگان :
جعفرعليلو ، حميد دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز بهداشت خوي , خرمي ماركاني ، عبداله دانشگاه علوم پزشكي اروميه , ديدارلو ، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي , متين ، حبيبه دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده بهداشت , فروتني ، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه , حسين پور ، جهانگير كلنيك ترك اعتياد ايران
كليدواژه :
آموزش , رفتار تعاملي , رفتارهاي پرخطر , اعتياد تزريقي , DIC
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف: استفاده از مواد مخدر يكي از معضلات جامعه جهاني است كه منجر به هدر رفتن سرمايه هاي كلان ملي مي شود و از مهم ترين عوامل بر هم زننده نظم و امنيت در جامعه مي باشد. در سال 2008 ميلادي حدود دويست ميليون معتاد و 21-11 ميليون نفر در جهان اعتياد تزريقي داشته اند. اعتياد تزريقي يكي از مهم ترين دلايل انتقال بيماري هاي عفوني ازجمله ايدز و هپاتيت از طريق رفتارهاي پرخطر است. لذا اين مطالعه باهدف بررسي تأثير مداخله آموزش و ارتقاء سلامت و رفتار تعاملي بر تغيير رفتارهاي پرخطر در معتادان تزريقي انجام شده است. مواد و روش كار: اين مطالعه شبه تجربي براي بررسي تأثير مداخله آموزشي و ارتقاء سلامت بر روي 75 نفر معتاد تزريقي مركز گذري كاهش آسيب اعتياد شهر اروميه كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند به مدت يك سال در سال هاي 87-86 انجام گرفت. در اين مطالعه از پرسشنامه محقق ساخته حاوي سؤالاتي در مورد رفتارهاي سالم و پرخطر استفاده شد. در كنار مداخله آموزشي به صورت هفته اي 4-2 جلسه در طول سال، بسته بهداشتي و خدمات پزشكي و درماني، مشاوره روانشناسي و مددكاري اجتماعي رايگان در اختيار معتادان قرار گرفت. داده هاي حاصل از قبل از مداخله و يك سال بعد از مداخله با نرم افزار SPSS18 و آزمون هاي آماري توصيفي مانند فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار و همچنين آزمون تي زوجي تحليل شد. يافته ها: يافته هاي مطالعه حاكي از تأثير مداخله آموزش و ارتقاء سلامت بر تغيير رفتارهاي پرخطر در معتادان تزريقي بود. به طوري كه ميانگين نمره كل رفتارها (P .0001)، رفتار تزريق (P .0001)، رفتار جنسي (P .0001)، رفتار انتقال بيماري به ديگران (P .0001)، رفتار تغيير شيوه مصرف از تزريق به ساير روش ها (P .0001)، كاهش مصرف سيگار (P .05)، استفاده از بسته بهداشتي (P .0001)، مراجعه به مراكز بهداشتي و درماني براي دريافت خدمات بهداشت و درمان اصولي در صورت نياز (P .0001) و نمره روابط خانوادگي (P .0001) قبل و بعد از مداخله تفاوت معني دار نشان دادند. نتيجه گيري: به نظر مي رسد آموزش رفتارهاي سالم در كنار تأمين بستر مناسب و امكانات كافي مي تواند در تغيير شيوه مصرف از تزريقي به ساير روش ها و همچنين كاهش ميزان رفتارهاي پرخطر و نتيجتاً كاهش بيماري هاي عفوني منتقله از راه تزريق مؤثر مي باشد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه