بررسي تأثير اجراي روش مراقبت پرستاري پرايمري بر رضايت پرستار و بيمار از نحوه مراقبت و آگاهي بيماران از خود مراقبتي بعد از عمل قلب باز

پيش زمينه و هدف: الگوي مراقبتي پرستار پرايمري علاوه بر تداوم مراقبت و درمان بيماران و آموزش بهتر زمان ترخيص، باعث افزايش رضايتمندي بيمار و پرستار از نحوه مراقبت مي شود. هدف از اين مطالعه تعيين تأثير اجراي روش مراقبت پرستاري پرايمري بر رضايت پرستار و بيمار از نحوه مراقبت و ميزان آگاهي از خود مراقبتي در بيماران جراحي قلب باز مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني غير تصادفي بر روي 108 بيمار و24 پرستار در دو گروه كنترل و مداخله در بخش مراقبت هاي ويژه جراحي قلب باز مركز آموزشي درماني آيت الله روحاني دانشگاه علوم پزشكي بابل در سال 1394 انجام شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه رضايت پرستار و بيمار و پرسشنامه ميزان آگاهي خود مراقبتي بيماران جراحي قلب باز بود. آناليز داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي زوجي، من ويتني وتي مستقل تحليل گرديد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار رضايت بيماران و پرستاران به ترتيب در گروه كنترل و مداخله (3/43 ±21/38)، (5/33±29/59) p 0.000.(5/42 ±28/72، (75/4±34/24)، (p 0.003) بود. ميانگين و انحراف معيار ميزان آگاهي خود مراقبتي بيماران به ترتيب در گروه كنترل و مداخله (5/79 ± 43/14)، (0/7±50/74) با (0/00 p) بود. ارتباط معني دار آماري در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله ديده شد. نتيجه گيري: اجراي مراقبت پرستاري به روش پرايمري در بخش جراحي قلب باز موجب رضايت بيمار و پرستار از نحوه مراقبت و همچنين باعث افزايش ميزان آگاهي خود مراقبتي بيماران مي شود.